لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 229

1. با خیال آن دو ابرو هر گهم خواب آمدست

2. خوابگاه من چو چشمت طاق محراب آمدست

3. هر کجا حال شب و بی خوابی خود گفته ام

4. زان فسانه خلق را رحم و ترا خواب آمدست

5. ره به توحید مسبب کی برد عقل از رُخت

6. چون ز زلف بستۀ زنجیر اسباب آمدست

7. گر ترا حُسن و وفا باید به شهر عشق جوی

8. كان متاع اندر دیار حُسن نایاب آمدست

9. خانۀ ما را مخواه امشب چراغ عاریت

10. کز در و دیوار این ویرانه مهتاب آمدست

11. بس که رفتست از دل گرمم به بالا تَفّ خون

12. از نَمِ آن سبزه زار چرخ سیراب آمدست

13. هرکه افشردست جامی دلق تر دامان خویش

14. جای آب از دامن او بادۀ ناب آمدست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دوش ای پسر می خورده‌ای چشمت گواهی می‌دهد
* باری حریفی جو که او مستور دارد راز را
شعر کامل
سعدی
* چرخ را آرامگاه عافیت پنداشتم
* آشیان کردم تصور ،خانه صیاد را
شعر کامل
صائب تبریزی
* در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
* صراحی می ناب و سفینه غزل است
شعر کامل
حافظ