1. ماییم که چون لالۀ صحرای مدینه

2. داریم به دل داغ تمنّای مدینه

3. سودای بهشت از سر دانا برود لیک

4. ممکن نبود رفتن سودای مدینه

5. هرگز به تماشای بهشتت نکشد دل

6. گر چشم گشایی به تماشای مدینه

7. بگشای چو گل گوش که از وحی الاهی است

8. گلبانگ زنان مرغ خوش آوای مدینه

9. کعبه که بود بادیه پیماش جهانی

10. خواهد که شود بادیه پیمای مدینه

11. طوبا که سر افراخته بر ذروۀ عرش است

12. شاخی است زنخل چمن آرای مدینه

13. مرغان اولی اجنجه را نیست نشیمن

14. جز کنگرۀ سور فلک سای مدینه

15. نبود گهری در صدف بحر ارادت

16. پاکیزه تر از گوهر یکتای مدینه

17. حلوای نباتست ز مصر آمده خرماش

18. بی زحمت دود آمده حلوای مدینه

19. خرما چو خوری دانه همی بوس که باشد

20. تسبیح ملک دانۀ خرمای مدینه

21. دیده است مدینه به مثل شخص جهان را

22. چون مردم دیده همه ابنای مدینه

23. پاکرده ز سر کن ز مدینه طلب دین

24. کز سر همه دین آمده تا پای مدینه

25. از میم مدینه نگر اینک که چگونه

26. دین است مرتّب شده تا های مدینه

27. کوثر که شنیدی نبود تشنه دلان را

28. جز ساغر آب از کف سقّای مدینه

29. شد جای کسی خاک مدینه که نشاید

30. جز قمّۀ عرش از شرفش جای مدینه

31. مرغ ازلی لحن که از زمزمۀ اوست

32. در رقص ابد صخرۀ صمّای مدینه

33. کالای مدینه چو بود خاک ره او

34. ملک دو جهان قیمت کالای مدینه

35. تا خاک مدینه شده دریا ز وجودش

36. عقل کل و غوّاصیِ دریای مدینه

37. نایافته خضرت زنم چشمۀ جودش

38. نزهتگه خضر آمده خضرای مدینه

39. سقف حرم اوست به صد مشعلۀ نور

40. این گنبد فیروزه به بالای مدینه

41. آفاق همه منتظر مقدم اویند

42. واو پردگیِ مهد معلّای مدینه

43. هرچند که در خاک خراسان شده محبوس

44. جامی که بود عاشق شیدای مدینه

45. دارد به خود امید که فردای قیامت

46. سر برزند از شُقّۀ خارای مدینه