لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_هفت اورنگسلامان و ابسال
قسمت 26 - خاتمهٔ کتاب : جامی! از شعر و شاعری بازآی!
قسمت 1 - در ستایش خداوند : ای به یادت تازه جان عاشقان!
قسمت 2 - در سبب نظم کتاب : ضعف پیری قوت طبعم شکست
قسمت 3 : چون رسیدم شب بدین جا زین خطاب
قسمت 4 - آغاز داستان سلامان و ابسال : شهریاری بود در یونان زمین
قسمت 5 - ظاهر شدن آرزوی فرزند بر شاه : چون به تدبیر حکیم نامدار
قسمت 6 - تدبیر کردن حکیم در ولادت فرزند پس از نکوهش شهوت و زن : کرد چون دانا حکیم نیک‌خواه
قسمت 7 - صفت چوگان باختن سلامان : صبحدم چون شاه این نیلی تتق
قسمت 8 - در صفت کمانداری و تیراندازی وی : از کمانداران خاص اندر زمان
قسمت 9 - در صفت جود و سخا و بذل و عطای وی : بود در جود و سخا دریا کفی
قسمت 10 - ظاهر شدن عشق ابسال بر سلامان : چون سلامان را شد اسباب جمال
قسمت 11 - تاثیر حیلت‌های ابسال در سلامان : چون سلامان با همه حلم و وقار
قسمت 12 - تمتع یافتن سلامان و ابسال از صحبت یکدیگر : چون سلامان مایل ابسال شد
قسمت 13 - آگاه شدن شاه و حکیم از کار سلامان و ابسال : چون سلامان شد حریف ابسال را
قسمت 14 - نصیحت کردن شاه و حکیم سلامان را و جواب گفتن وی : «دیدهٔ اقبال من روشن به توست
قسمت 15 - تنگ شدن کار بر سلامان از ملامت بسیار و گریختن با ابسال : هر کجا از عشق جانی در هم است
قسمت 16 - در دریا نشستن سلامان و ابسال و به جزیره‌ای خرم رسیدن : چون سلامان هفته‌ای محمل براند
قسمت 17 - آگاه شدن شاه از گریختن سلامان و دیدن او در آیینهٔ گیتی‌نمای : شه چو شد آگاه بعد از چند گاه
قسمت 18 - رسیدن سلامان پیش پدر و اظهار شعف کردن وی : چون پدر روی سلامان را بدید
قسمت 19 - تنگدل شدن سلامان از ملامت پدر و در آتش رفتن با ابسال : کیست در عالم ز عاشق خوارتر؟
قسمت 20 - بازماندن سلامان از ابسال و زاری کردن بر دوری وی : باشد اندر دار و گیر روز و شب
قسمت 21 - عاجز شدن شاه از تدبیر کار سلامان و مشورت با حکیم : چون سلامان ماند ز ابسال اینچنین
قسمت 22 - منقاد شدن سلامان حکیم را : چون سلامان گشت تسلیم حکیم
قسمت 23 - وصیت کردن شاه سلامان را : «ای پسر ملک جهان جاوید نیست
قسمت 24 - مراد ازین قصه تنها صورت قصه نیست : باشد اندر صورت هر قصه‌ای
قسمت 25 - در بیان مقصود : صانع بیچون چو عالم آفرید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نیست غیر از دست خالی پرده پوشی سرو را
* خار چندین جامه رنگین ز گل پوشیده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* سیل دریا دیده هرگز برنمی گردد به جوی
* نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* چو بوسید پیکان سرانگشت اوی
* گذر کرد بر مهرهٔ پشت اوی
شعر کامل
فردوسی