کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها (فهرست)

شمارهٔ 22

1. نگار دل سیاهم لاله رنگیست

2. چو غنچه بسته طبعی، چشم تنگیست

3. چو بیماریست چشم نا توانش

4. که بر دوشش ز غمزه نیم لنگیست

5. نگارا بس کن آخر زین جفاها

6. که هر کس را که بینی نام و ننگیست

7. مرا دایم بوصل تو شتابیست

8. وگر چه در تو زین معنی درنگیست

9. تو بس سنگین دلی ، آری ، توانی

10. اگر صبری کنی ، کاندر تو سنگیست

11. دو ابروی تو بر شکل کمانیست

12. که هر غمزه درو تیر خدنگیست

13. چرا تیر و کمان بر من کنی راست؟

14. مگر زین بیشتر بامات جنگیست؟

15. زبانت چون روان گردد بعذرت

16. تو گویی لنگی اندر دوش لنگیست

17. سرش سبزست و لب خندان و رخ سرخ

18. چو گل هر کس کش از روی تو رنگیست

19. تنم گفتم که نالانست، گفتا:

20. چه بودستش؟ بنامیزد! چو چنگیست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* داد در ایام خامی میوه خود را به باد
* نخل پرباری که از دیوار بستان سر کشید
شعر کامل
صائب تبریزی
* درخت و برگ برآید ز خاک این گوید
* که خواجه هر چه بکاری تو را همان روید
شعر کامل
مولوی
* زخم خونینم اگر به نشود به باشد
* خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست
شعر کامل
سعدی