لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 31 - در مدح خواجه همام الدین حاجب و یاد کردن از مرگ منوچهر : شهری به فتنه شد که فلانی از آن ماست
شمارهٔ 32 - در مدح صفوة الدین بانوی شروان شاه : صبح تا آستین برافشانده است
شمارهٔ 33 - در مدح خاقان کبیر ابوالمظفر اخستان شروان شاه و ملکه : دل روی مراد از آن ندیده است
شمارهٔ 34 - در مدح صفوة الدین بانوی شروان شاه : این پرده کاسمان جلال آستان اوست
شمارهٔ 35 - در بی‌اعتنایی به دنیا : نه به دولت نظری خواهم داشت
شمارهٔ 36 - قصیده : تا دل من دل به قناعت نهاد
شمارهٔ 37 - در مرثیهٔ سپهبد کیالواشیر : عهد عشق نیکوان بدرود باد
شمارهٔ 38 - در رثاء بهاء الدین احمد : دل ز راحت نشان نخواهد داد
شمارهٔ 39 - در ستایش صفوة الدین بانوی شروان شاه اخستان : بانوی تاجدار مرا طوقدار کرد
شمارهٔ 40 - قصیده : هرگز به باغ دهر گیائی وفا نکرد
شمارهٔ 41 - قصیده : خسرو بدار ملک جم ایوان تازه کرد
شمارهٔ 42 - در تهنیت ولادت فرزند اخستان شاه : صبح چو کام قنینه خنده برآورد
شمارهٔ 43 - تجدید مطلع : آن مه نو بین که آفتاب برآورد
شمارهٔ 44 - دربارهٔ بیماری خود : عارضهٔ تازه بین که رخ به من آورد
شمارهٔ 45 - در ستایش عز الدوله : دست درافشان چو زی تیغ درفشان آورد
شمارهٔ 46 - در ستایش اتابک اعظم مظفر الدین قزل ارسلان عثمان بن ایلدگز : صبح چون زلف شب براندازد
شمارهٔ 47 - مطلع دوم : دل به سودای تو سر اندازد
شمارهٔ 48 - قصیده : منتظری تا ز روزگار چه خیزد
شمارهٔ 49 - قصیده : تشنهٔ دل به آب می‌نرسد
شمارهٔ 50 - در رثاء امام محمد بن یحیی و حادثهٔ حبس سنجر در فتنهٔ غز : آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد
شمارهٔ 51 - قصیده : خوی فلک بین که چه ناپاک شد
شمارهٔ 52 - در رثاء زوجهٔ خود : دیر خبر یافتی که یار تو گم شد
شمارهٔ 53 - قصیده : ای دل به سر مویی آزاد نخواهی شد
شمارهٔ 54 - در ستایش رکن الدین محمد بن عبد الرحمن طغان یزک : جام طرب کش که صبح کام برآمد
شمارهٔ 55 - وقتی او را از رفتن به خراسان منع می‌کردند مشتاقانه این قصیدهٔ را سرود : چه سبب سوی خراسان شدنم نگذارند
شمارهٔ 56 - قصیده : لطف ملک العرش به من سایه برافکند
شمارهٔ 57 - قصیده : بس بس ای طالع خاقانی چند
شمارهٔ 58 - این قصیدهٔ را در جواب امام مجد الدین سروده و به مدح شاه اخستان پایان داده است : الصبوح ای دل که جان خواهم فشاند
شمارهٔ 59 - در رثاء خانوادهٔ خود : دردا که دل نماند و بر او نام درد ماند
شمارهٔ 60 - در شکایت از روزگار : به فلک تخته در ندوخته‌اند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
* نگار آمد نگار آمد نگار بردبار آمد
شعر کامل
مولوی
* اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست
* چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است
شعر کامل
صائب تبریزی
* به نرگس گل و ارغوان را بشست
* که بیمار بد نرگس وگل درست
شعر کامل
فردوسی