لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 166

1. مرا یاقوت او قوت روانست

2. ولی اشکم چو یاقوت روانست

3. رخش ماهست یا خورشید شب پوش

4. خطش طوطیست یا هندوستانست

5. صبا از طره‌اش عنبر نسیمست

6. نسیم از سنبلش عنبر فشانست

7. میانش یکسر مو در میان نیست

8. ولیکن یک سر مویش دهانست

9. شنیدم کان صنم با ما چنان نیست

10. ولیکن چون نظر کردم چنانست

11. ز چشمش چشم پوشش چون توان داشت

12. که یکچندست کوهم ناتوانست

13. بیا آن آب آتش رنگ در ده

14. که گر خود آتشست آتش نشانست

15. بدان ماند که خونش می‌دواند

16. بدینسان کز پیت اشکم روانست

17. چو مرغی زیرک آمد جان خواجو

18. که او را دام زلفت آشیانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می شوند از سرد مهری دوستان از هم جدا
* برگها را می کند باد خزان از هم جدا
شعر کامل
صائب تبریزی
* به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
* سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی
شعر کامل
حافظ
* خوشست عمر دریغا که جاودانی نیست
* پس اعتماد بر این پنج روز فانی نیست
شعر کامل
سعدی