لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 166

1. مرا یاقوت او قوت روانست

2. ولی اشکم چو یاقوت روانست

3. رخش ماهست یا خورشید شب پوش

4. خطش طوطیست یا هندوستانست

5. صبا از طره‌اش عنبر نسیمست

6. نسیم از سنبلش عنبر فشانست

7. میانش یکسر مو در میان نیست

8. ولیکن یک سر مویش دهانست

9. شنیدم کان صنم با ما چنان نیست

10. ولیکن چون نظر کردم چنانست

11. ز چشمش چشم پوشش چون توان داشت

12. که یکچندست کوهم ناتوانست

13. بیا آن آب آتش رنگ در ده

14. که گر خود آتشست آتش نشانست

15. بدان ماند که خونش می‌دواند

16. بدینسان کز پیت اشکم روانست

17. چو مرغی زیرک آمد جان خواجو

18. که او را دام زلفت آشیانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اندک اندک جمع مستان می‌رسند
* اندک اندک می پرستان می‌رسند
شعر کامل
مولوی
* سخندانیّ و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز
* بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم
شعر کامل
حافظ
* ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی
* مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد
شعر کامل
حافظ