خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 168

1. گفتم که چرا صورتت از دیده نهانست

2. گفتا که پری را چکنم رسم چنانست

3. گفتم که نقاب از رخ دلخواه برافکن

4. گفتا مگرت آرزوی دیدن جانست

5. گفتم همه هیچست امیدم ز کنارت

6. گفتا که ترا نیز مگر میل میانست

7. گفتم که جهان بر من دلتنک چه تنگست

8. گفتا که مرا همچو دلت تنک دهانست

9. گفتم که بگو تا بدهم جان گرامی

10. گفتا که ترا خود ز جهان نقد همانست

11. گفتم که بیا تا که روان بر تو فشانم

12. گفتا که گدا بین که چه فرمانش روانست

13. گفتم که چنانم که مپرس از غم عشقت

14. گفتا که مرا با تو ارادت نه چنانست

15. گفتم که ره کعبه بمیخانه کدامست

16. گفتا خمش این کوی خرابات مغانست

17. گفتم که چو خواجو نبرم جان ز فراقت

18. گفتا برو ای خام هنوزت غم آنست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* مردم آزار محال است خجالت نکشد
* که نمک آب شود چون به جراحت گذرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* دلی خزینه گوهر شود که چون دریا
* هزار مهر ز گرداب بر دهن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* مرا که خال تو فلفل فکنده است برآتش
* چرا ز غالیه دلبند می‌کنی و دلاویز
شعر کامل
خواجوی کرمانی