خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 859

1. گرفتمت که بگیرم عنان مرکب تازی

2. کجا روم که فرس بر من شکسته نتازی

3. تو شاهبازی و دانم که تیهوان نتوانند

4. که در نشیمن عنقا کنند دعوی بازی

5. شبان تیره بسی برده‌ام بخر و روزی

6. شبی چو زلف سیاهت ندیده‌ام بدرازی

7. ضرورتست که پیشت چو شمع سوزم و سازم

8. گرم چو شمع بسوزی ورم چو عود بسازی

9. مرا بضرب تو چون چنگ سرخوشست ولیکن

10. تو دانی ار بزنی حاکمی و گر بنوازی

11. بدوستی که چو دل قلب و نادرست نیایم

12. گرم در آتش سوزنده همچو زر بگدازی

13. بخون بشوی مرا چون قتیل تیغ تو گشتم

14. که در شریعت عشقت شهید باشم و غازی

15. چو روشنست که نور بقا ثبات ندارد

16. به ناز خویش و نیاز من شکسته چه نازی

17. فدای جان تو خواجو اگر قتیل تو گردد

18. ولی بقتل وی آن به که دست خویش نیازی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ساختم با آتش دل لاله زاری شد مرا
* سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا
شعر کامل
رهی معیری
* ز شیرینی عتاب او شکرخندست پنداری
* زبان در کام او بادام در قندست پنداری
شعر کامل
صائب تبریزی
* بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد
* صبا حکایت زلف تو در میان انداخت
شعر کامل
حافظ