خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 913

1. ای سبزه دمانیده بگرد قمر از موی

2. سر سبزی خط سیهت سر بسر از موی

3. جز پرتو رخسار تو از طره شبرنگ

4. هرگز نشنیدیم طلوع قمر از موی

5. بر طرف بناگوش تو آن سنبل مه پوش

6. افکنده دو صد سلسله بر یکدگر از موی

7. بی‌موی میانت تن من در شب هجران

8. چون موی میانت شده باریکتر از موی

9. موئی ز میانت سر موئی نکند فرق

10. تا ساخته‌ئی موی میانرا کمر از موی

11. موئیست دهان تو و از موی شکافی

12. هنگام سخن ریخته لؤلؤی تر از موی

13. بیرون ز میان تو که ماننده موئیست

14. کس بر تن سیمینت نبیند اثر از موی

15. خواجو چو بوصف دهنت موی شکافد

16. یک نکته نگوید ز دهانت مگر از موی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* کله ترگ و شمشیر جام منست
* به بازو خم خام دام منست
شعر کامل
فردوسی
* گر به چشم دل جاناجلوه های ما بینی
* در حریم اهل دل جلوه خدا بینی
شعر کامل
رهی معیری
* رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی
* جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود
شعر کامل
حافظ