لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانقطعه ها (فهرست)

شمارهٔ 12 - تأسف بر سپید شدن موی

1. مویم آخر جز از سپید نگشت

2. گر چه اول جز از سیاه نرست

3. رنگ آن سرخ هم نشد گر چند

4. مردم آن را به خون دیده بشست

5. مرد را چون سپید گردد موی

6. تن چو موی سپید گردد سست

7. نادرستی بودش رنگ دوم

8. چون درستیش بود رنگ نخست

9. تن بنه مرگ را حرص خلود

10. از دل خویشتن برون کن چست

11. موی چون نادرست گشت بدان

12. که نمانده است جای موی درست

13. دوزخ جاودانه جست آن کس

14. کز جهانی عمر جاودانی جست

15. پند این مستمند بشنو نیک

16. دل بر آن نه که آن سعادت توست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر شمع را ز شعله رهائی است آرزو
* آتش چرا به خرمن پروانه میزند
شعر کامل
پروین اعتصامی
* ملکی که پریشان شد از شومی شیطان شد
* باز آن سلیمان شد تا باد چنین بادا
شعر کامل
مولوی
* چو خورشید بر چرخ بنمود تاج
* زمین شد به کردار تابنده عاج
شعر کامل
فردوسی