لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانقطعه ها (فهرست)

شمارهٔ 12 - تأسف بر سپید شدن موی

1. مویم آخر جز از سپید نگشت

2. گر چه اول جز از سیاه نرست

3. رنگ آن سرخ هم نشد گر چند

4. مردم آن را به خون دیده بشست

5. مرد را چون سپید گردد موی

6. تن چو موی سپید گردد سست

7. نادرستی بودش رنگ دوم

8. چون درستیش بود رنگ نخست

9. تن بنه مرگ را حرص خلود

10. از دل خویشتن برون کن چست

11. موی چون نادرست گشت بدان

12. که نمانده است جای موی درست

13. دوزخ جاودانه جست آن کس

14. کز جهانی عمر جاودانی جست

15. پند این مستمند بشنو نیک

16. دل بر آن نه که آن سعادت توست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
* که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* اگر ابر بهاران گردد آه گریه آلودم
* به جای سبزه فریاد از دل هر دانه برخیزد
شعر کامل
صائب تبریزی
* بیستون تاب دم تیشهٔ فرهاد نداشت
* عشق را بین که از آن کوه گران شد کمری
شعر کامل
فروغی بسطامی