لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانرباعی ها
شمارهٔ 61 : از حصن بلند دوزخ سرد مراست
شمارهٔ 62 : خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست
شمارهٔ 63 : آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست
شمارهٔ 64 : تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت
شمارهٔ 65 : ای بازوی دولت آستینت ظفرست
شمارهٔ 66 : آن بت که هوای او بداندیش منست
شمارهٔ 67 : جویان وصال تو جدا از جانست
شمارهٔ 68 : هر چند گنهکار است آخر علوی است
شمارهٔ 69 : این طالع من یارب و این اختر چیست
شمارهٔ 70 : تا تن به غم هجر تو نابود شده است
شمارهٔ 71 : گر دورم از آن روی جهان آرایت
شمارهٔ 72 : اشک من و رخسار تو همرنگ شده است
شمارهٔ 73 : بادام دو چشم تو دلم زار بخست
شمارهٔ 74 : گر شاه به من چو شیر دندان خایست
شمارهٔ 75 : بر چرخ فتاده نور ایران ملکست
شمارهٔ 76 : امروز جهان بهار از ایران ملکست
شمارهٔ 77 : با من چو زمانه تیر در شست گرفت
شمارهٔ 78 : آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست
شمارهٔ 79 : در بأس چو طاهر علی آهن نیست
شمارهٔ 80 : تا بار غمت نهاده بر محمل ماست
شمارهٔ 81 : هر جای که عشوه ایست پرورده توست
شمارهٔ 82 : در شعر مرا نیک و بد چرخ یکی است
شمارهٔ 83 : ای صدر جهان ناصر تو یزدان باد
شمارهٔ 84 : آرام ز خویشتن جدا خواهم کرد
شمارهٔ 85 : زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود
شمارهٔ 86 : جان و دل و دین دست فراهم کردند
شمارهٔ 87 : گیتی و فلک به کشتن من یارند
شمارهٔ 88 : باز این تن مستمند زندانی شد
شمارهٔ 89 : چون چرخ زهر چه بود درویشم کرد
شمارهٔ 90 : در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
* من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
شعر کامل
سعدی
* سلامی چو بوی خوش آشنایی
* بدان مردم دیده روشنایی
شعر کامل
حافظ
* پیر کنعان با که گیرد اُنس در بیت الحزن
* بوی یوسف را نمی یابد ز فرزندی دگر
شعر کامل
نظیری نیشابوری