لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 139

1. به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت

2. به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت

3. ازین بهتر نمی‌دانم طریق مهربانی را

4. که ننشینم ز پا تا جان دهم از مهر در پایت

5. توانم آن زمان در عشق لاف دردمندی زد

6. که از درمان گریزم تا بمیرم در تمنایت

7. خوش آن مردن که بر بالین خویشت بینم و باشد

8. اجل در قبض جان تن مضطرب من در تماشایت

9. چو روز مرگ دوزندم کفن بهر سبکباری

10. روان کن جانب من تاری از جعد سمن سایت

11. چو روی منکران عشق در محشر سیه گردد

12. نشان رو سفیدیهای ما بس داغ سودایت

13. چه مردم کش نگاهست این که جان محتشم بادا

14. بلا گردان مژگان سیاه و چشم شهلایت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حدیث درست آخر از مصطفاست
* که بخشایش و خیر دفع بلاست
شعر کامل
سعدی
* نه نشاط دوستانم نه فراغ بوستانم
* بروید ای رفیقان به سفر که من اسیرم
شعر کامل
سعدی
* اگر خواهی بگو تا آستین از دیده بردارم
* که مژگان مرا از گریه شاخ ارغوان بینی
شعر کامل
حزین لاهیجی