لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 139

1. به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت

2. به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت

3. ازین بهتر نمی‌دانم طریق مهربانی را

4. که ننشینم ز پا تا جان دهم از مهر در پایت

5. توانم آن زمان در عشق لاف دردمندی زد

6. که از درمان گریزم تا بمیرم در تمنایت

7. خوش آن مردن که بر بالین خویشت بینم و باشد

8. اجل در قبض جان تن مضطرب من در تماشایت

9. چو روز مرگ دوزندم کفن بهر سبکباری

10. روان کن جانب من تاری از جعد سمن سایت

11. چو روی منکران عشق در محشر سیه گردد

12. نشان رو سفیدیهای ما بس داغ سودایت

13. چه مردم کش نگاهست این که جان محتشم بادا

14. بلا گردان مژگان سیاه و چشم شهلایت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عجب از عقل کسانی که مرا پند دهند
* برو ای خواجه که عاشق نبود پندپذیر
شعر کامل
سعدی
* عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود
* نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود
شعر کامل
شیخ بهایی
* مگر خواهد گشادن باغ شاخ ارغوان را خون
* که نرگس تشت زر بر دست و گلبن نیشتر دارد
شعر کامل
سلمان ساوجی