محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 17

1. شب که ز گریه می‌کنم دجله کنار خویش را

2. می‌افکنم به بحر خون جسم نزار خویش را

3. باد سمند سر گشت بر تن خاکیم رسان

4. پاک کن از غبار من راهگذار خویش را

5. بر سردار چون روم بار تو بر دل حزین

6. در گذرانم از ثریا پایهٔ دار خویش را

7. در دل خاک از غمت آهی اگر برآورم

8. شعلهٔ آتشی کنم لوح مزار خویش را

9. ای همه دم ز عشوه‌ات ناوک غمزه در کمان

10. بهر خدا نوازشی سینهٔ فکار خویش را

11. گر نکشیدی آن صنم زلف مسلسل از کفم

12. بند به پا نهادمی صبر و قرار خویش را

13. محتشم از تو جذبه‌ای می‌طلبم که آوری

14. بر سر من عنان کشان شاه سوار خویش را


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* آرزو در طبع پیران از جوانان است بیش
* در خزان هر برگ چندین رنگ پیدا می کند
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیری اگر چه گوهر دندان ز من گرفت
* شادم که بی نیاز مرا از خلال کرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* جمال کعبه چنان می‌دواندم به نشاط
* که خارهای مغیلان حریر می‌آید
شعر کامل
سعدی