لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 174

1. طبیب من ز هجر خود مرارنجور می‌دارد

2. مرا رنجور کرد از هجر و از خود دور می‌دارد

3. چو عذری هست در تقصیر طاعت می پرستان را

4. امام شهر گر دارد مرا معذور می‌دارد

5. به باطن گر ندارد زاهد خلوت نشین عیبی

6. چرا در خرقهٔ خود را این چنین مستور می‌دارد

7. اگر بینی صفائی در رخ زاهد مرو از ره

8. که صادق نیست صبح کاذب اما نور می‌دارد

9. سیه روزم ولی هستم پرستار آفتابی را

10. که عالم را منور در شب دی جور میدارد

11. طلب کن نشئه زان ساقی که بیمی چشم خوبان را

12. به قدر هوش ما گه مست و گه مخمور میدارد

13. پس از یک مردمی گر میکنی صد جور پی‌درپی

14. همان یک مردمی را محتشم منظور می‌دارد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بهر جائی که خون راند این تن پاک
* گیاه مهر، خواهد رستن از خاک
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* چو خواهی که پیدا کنی گفت‌وگوی
* بباید زدن سنگ را بر سبوی
شعر کامل
فردوسی
* آنچه دیدی بر قرار خود نماند
* وینچه بینی هم نماند بر قرار
شعر کامل
سعدی