محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 469

1. رخت را آفتاب سایه‌گستر می‌توان گفتن

2. خطت را سایهٔ خورشیدپرور می‌توان گفتن

3. میانت را نشاید موی گفت از نارکی اما

4. دهانت را ز تنگی تنگ شکر می‌توان گفتن

5. رخت را با رخ یوسف مقابل می‌توان کردن

6. دمت را با دم عیسی برابر می‌توان گفتن

7. مکرر گرچه نتوان گفت با آن نوش لب حرفی

8. لبش را گفته‌ام قند و مکرر می‌توان گفتن

9. به آن مه در سرمستی حدیثی گفته‌ام کین دم

10. نه ز آن برمی‌توان گشتن نه دیگر می‌توان گفتن

11. به سان محتشم داد به شاهی کشور دل را

12. که او را پادشاه هفت کشور می‌توان گفتن

13. سپهر دین و دولت شهسوار عرصه شوکت

14. که خاک پای او را تاج قیصر می‌توان گفتن

15. الوالغالب جلال الغروالدین شاه ابراهیم

16. که نعل توسنش را ماه نور می‌توان گفتن


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* می شود در لقمه اول ز جان خویش سیر
* بر سر خوان لئیمان هر که مهمان می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* آن روز که تعلیم تو می‌کرد معلم
* بر لوح تو ننوشت مگر حرف وفا را؟
شعر کامل
هلالی جغتایی
* گلشن کویش بهشتی خرم است اما دریغ
* کز هجوم زاغ یک بلبل درین گلزار نیست
شعر کامل
هاتف اصفهانی