لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 61 - ایضا من بدایع افکاره فی مدح اعتمادالدوله میرزا لطف الله : دمید صبحی و از پرتو دمیدن آن
قصیدهٔ شمارهٔ 62 - فی مدح امیر اعظم یوسف بیک بن محمدخان ترکمان : کاشان که مصر روی زمین است در جهان
قصیدهٔ شمارهٔ 63 - در مدح سلطان‌الاعظم الاعدل ابوالمظفر شاه عباس الموسوی الصفوی گفته : شد عراق آباد روزی کز خراسان شد روان
قصیدهٔ شمارهٔ 64 - فی مدح ولده ولیجان سلطان ترکمان گفته : چو دی نسیم سحر خورد بر مشام جهان
قصیدهٔ شمارهٔ 65 - فی مدح دستورالاعظم ابوالمید میرزا جابری طاب ثراه : باد مسعود و همایون خلعت شاه جهان
قصیدهٔ شمارهٔ 66 - فی مدح سلطان محمد صفوی : رسید باز به گوش زمان نوید امان
قصیدهٔ شمارهٔ 67 - فی مدح سلطان‌العادل حمزه میرزا : شکر خدا که پایهٔ دولت ز آسمان
قصیدهٔ شمارهٔ 68 - وله ایضا : به که درین گفته معجز بیان
قصیدهٔ شمارهٔ 69 - در مدح شاه اسمعیل بن شاه طهماسب صفوی : مژده‌ای اهل زمین که اقبال بر هفت آسمان
قصیدهٔ شمارهٔ 70 - وله ایضا فی مدح اخوته محمد ممن سلطان ترکمان : به عنوان عیادت ساخت مقدار مرا افزون
قصیدهٔ شمارهٔ 71 - در مدح شاهزاده شهید سلطان حمزه صفوی : مژده عالم را که دهر از امر رب‌العالمین
قصیدهٔ شمارهٔ 72 - ایضا من جمله اشعاره فی مدح میر محمدامین خان ترکمان گفته : داده فزون از فلک زیب زمان و زمین
قصیدهٔ شمارهٔ 73 - در مدح شاه سلطان محمدبن شاه طهماسب صفوی انارالله برهانه : یارب از عزالهی قرنها دارد نگاه
قصیدهٔ شمارهٔ 74 - وله ایضا : به صبر یافت نهال امید نشو و نمائی
قصیدهٔ شمارهٔ 75 - فی مدح خواجه معین‌الدین احمد شهریاری : بر اشراف این عید و آن کامکاری
قصیدهٔ شمارهٔ 76 - وله ایضا من بدیع افکاره : درین ضعف آن قدر دارم ز بیماری گر انباری
قصیدهٔ شمارهٔ 77 - ایضا فی مدیحه : بده داد طرب چون شد بلند از لطف ربانی
قصیدهٔ شمارهٔ 78 - در مدح مختارالدوله العلیه میرزامحمد کججی گفته : به شاه شه نشان تا باشد ارزانی جهانبانی
قصیدهٔ شمارهٔ 79 - وله ایضا من بدایع افکاره : از آنم شکوه است از طول ایام پریشانی
قصیدهٔ شمارهٔ 80 - وله ایضا فی مدح محمدخان ترکمان : بیا ای رسول از در مهربانی
قصیدهٔ شمارهٔ 81 - ایضا فی مدح محمدخان ترکمان گفته شده : دوستان مژده که از موهبت سبحانی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چهره ات گل در گریبان می کند آیینه را
* طره ات سنبل به دامان می کند آیینه را
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز خاکیم و باید شدن زیر خاک
* همه جای ترسست و تیمار و باک
شعر کامل
فردوسی
* این یک نفس که دیده ما میهمان توست
* آیینه پیش رو نگذاری چه می شود
شعر کامل
صائب تبریزی