مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 149

1. خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا

2. باده گردان چیست آخر داردارت ساقیا

3. ساقی گلرخ ز می این عقل ما را خار نه

4. تا بگردد جمله گل این خارخارت ساقیا

5. جام چون طاووس پران کن به گرد باغ بزم

6. تا چو طاووسی شود این زهر و مارت ساقیا

7. کار را بگذار می را بار کن بر اسب جام

8. تا ز کیوان بگذرد این کار و بارت ساقیا

9. تا تو باشی در عزیزی‌ها به بند خود دری

10. می‌کند ای سخت جان خاکی خوارت ساقیا

11. چشمه رواق می را نحل بگشا سوی عیش

12. تا ز چشمه می‌شود هر چشم و چارت ساقیا

13. عقل نامحرم برون ران تو ز خلوت زان شراب

14. تا نماید آن صنم رخسار نارت ساقیا

15. بیخودی از می بگیر و از خودی رو بر کنار

16. تا بگیرد در کنار خویش یارت ساقیا

17. تو شوی از دست بینی عیش خود را بر کنار

18. چون بگیرد در بر سیمین کنارت ساقیا

19. گاه تو گیری به بر در یار را از بیخودی

20. چونک بیخودتر شدی گیرد کنارت ساقیا

21. از می تبریز گردان کن پیاپی رطل‌ها

22. تا ببرد تارهای چنگ عارت ساقیا


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* از لاله همی لعل کند کبک دری پر
* وز سبزه همی سبز کند زاغ سیه بال
شعر کامل
فرخی سیستانی
* باغ‌ من هست آن نگارینی‌ که اندر عشق اوست
* رنگ من چون شنبلید و اشک من چون ارغوان
شعر کامل
امیر معزی
* اگر چه لاله طورست روی روشن او
* چراغ روز بود با بیاض گردن او
شعر کامل
صائب تبریزی