1. چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها

2. بپرس از رخ زرد و ز خشکی لب‌ها

3. چنان که آب حکایت کند ز اختر و ماه

4. ز عقل و روح حکایت کنند قالب‌ها

5. هزار گونه ادب جان ز عشق آموزد

6. که آن ادب نتوان یافتن ز مکتب‌ها

7. میان صد کس عاشق چنان بدید بود

8. که بر فلک مه تابان میان کوکب‌ها

9. خرد نداند و حیران شود ز مذهب عشق

10. اگر چه واقف باشد ز جمله مذهب‌ها

11. خضردلی که ز آب حیات عشق چشید

12. کساد شد بر آن کس زلال مشرب‌ها

13. به باغ رنجه مشو در درون عاشق بین

14. دمشق و غوطه و گلزارها و نیرب‌ها

15. دمشق چه که بهشتی پر از فرشته و حور

16. عقول خیره در آن چهره‌ها و غبغب‌ها

17. نه از نبیذ لذیذش شکوفه‌ها و خمار

18. نه از حلاوت حلواش دمل و تب‌ها

19. ز شاه تا به گدا در کشاکش طمعند

20. به عشق بازرهد جان ز طمع و مطلب‌ها

21. چه فخر باشد مر عشق را ز مشتریان

22. چه پشت باشد مر شیر را ز ثعلب‌ها

23. فراز نخل جهان پخته‌ای نمی‌یابم

24. که کند شد همه دندانم از مذنب‌ها

25. به پر عشق بپر در هوا و بر گردون

26. چو آفتاب منزه ز جمله مرکب‌ها

27. نه وحشتی دل عشاق را چو مفردها

28. نه خوف قطع و جداییست چون مرکب‌ها

29. عنایتش بگزیدست از پی جان‌ها

30. مسببش بخریدست از مسبب‌ها

31. وکیل عشق درآمد به صدر قاضی کاب

32. که تا دلش برمد از قضا و از گب‌ها

33. زهی جهان و زهی نظم نادر و ترتیب

34. هزار شور درافکند در مرتب‌ها

35. گدای عشق شمر هر چه در جهان طربیست

36. که عشق چون زر کانست و آن مذهب‌ها

37. سلبت قلبی یا عشق خدعه و دها

38. کذبت حاشا لکن ملاحه و بها

39. ارید ذکرک یا عشق شاکرا لکن

40. و لهت فیک و شوشت فکرتی و نها

41. به صد هزار لغت گر مدیح عشق کنم

42. فزونترست جمالش ز جمله دب‌ها