لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 2804

1. چون تو آن روبند را از روی چون مه برکنی

2. چون قضای آسمانی توبه‌ها را بشکنی

3. منگر اندر شور و بدمستی من ای نیک عهد

4. بنگر آخر در میی کاندر سرم می‌افکنی

5. اول از دست فراقت عاشقان را تی کنی

6. وآنگه اندر پوستشان تا سر همه در زر کنی

7. مه رخا سیمرغ جانی منزل تو کوه قاف

8. از تو پرسیدن چه حاجت کز کدامین مسکنی

9. چون کلام تو شنید از بخت نفس ناطقه

10. کرد صد اقرار بر خود بهر جهل و الکنی

11. چون ز غیر شمس تبریزی بریدی ای بدن

12. در حریر و در زر و در دیبه و در ادکنی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زعشق لاله رویان داغ جانسوزی است عاشق را
* که سردیهای دوران مرهم کافور می گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* دلا در ملک شبخیزی گر از اندوه نگریزی
* دم صبحت بشارتها بیارد زآن دیار آخر
شعر کامل
حافظ
* قفس تنگ فلک جای پر افشانی نیست
* یوسف نیست درین مصر که زندانی نیست
شعر کامل
صائب تبریزی