لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 2805

1. ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای

2. چون به اصل اصل خویش آید چنین هر پاره‌ای

3. هر طرف آید به دستش بی‌صراحی باده‌ای

4. هر طرف آید به چشمش دلبری عیاره‌ای

5. دلبری که سنگ خارا گر ز لعلش بو برد

6. جان پذیرد سنگ خارا تا شود هشیاره‌ای

7. باده دزدید از لبان دلبر من یک صفت

8. لاجرم در عشق آن لب جان شده میخواره‌ای

9. صبحدم بر راه دیری راهبم همراه شد

10. دیدمش هم درد خویش و دیدمش هم کاره‌ای

11. یک صراحی پیشم آورد آن حریف نیک خو

12. گشت جانم زان صراحی بیخودی خماره‌ای

13. در میان بیخودی تبریز شمس الدین نمود

14. از پی بیچارگان سوی وصالش چاره‌ای


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو فرشته شوی ار جهد کنی از پی آنک
* برگ توتست که گشتست به تدریج اطلس
شعر کامل
سنایی
* می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم
* بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام
شعر کامل
رهی معیری
* سر خم چو برگشایی دو هزار مست تشنه
* قدح و کدو بیارند که مرا ده و مرا ده
شعر کامل
مولوی