مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 967

1. رسم نو بین که شهریار نهاد

2. قبله مان سوی شهر یار نهاد

3. نقد عشاق را عیار نبود

4. او ز کان کرم عیار نهاد

5. گل صدبرگ برگ عیش بساخت

6. روی سوی بنفشه زار نهاد

7. هر که را چون بنفشه دید دوتا

8. کرد یکتا و در شمار نهاد

9. بی دلان را چو دل گرفت به بر

10. سرکشان را چو سر خمار نهاد

11. منتظر باش و چشم بر در دار

12. کو نظر را در انتظار نهاد

13. غم او را کنار گیر که غم

14. روی بر روی غمگسار نهاد

15. کس چه داند که گلشن رخ او

16. بر دل بی‌دلم چه خار نهاد

17. از دل بی‌دلم قرار مجوی

18. کاندر او درد بی‌قرار نهاد

19. آهوان صید چشم او گشتند

20. چونک رو جانب شکار نهاد

21. آن زره موی در کمان ز کمین

22. تیرهای زره گذار نهاد

23. خویشتن را چو در کنار گرفت

24. خلق را دور و برکنار نهاد

25. رحمتش آه عاشقان بشنید

26. آهشان را بس اعتبار نهاد

27. در عنایات خویششان بکشید

28. جرمشان را به جای کار نهاد

29. نور عشاق شمس تبریزی

30. نور در دیده شمس وار نهاد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* پا کشیدن مشکل است از خاک دامنگیر عشق
* هر که را چون سرو اینجا پای در گل ماندماند
شعر کامل
صائب تبریزی
* صحرای عدم لاله ستان شد چو شهیدان
* با داغ تو رفتند به خون غرقه کفن ها
شعر کامل
جامی
* عارض از کافور و زلف از مشک داشت
* لعل سیراب از لبش لب خشک داشت
شعر کامل
عطار