لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا
غزل شمارهٔ 212 : اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را
غزل شمارهٔ 213 : اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
غزل شمارهٔ 214 : درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا
غزل شمارهٔ 215 : من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا
غزل شمارهٔ 216 : روم به حجره خیاط عاشقان فردا
غزل شمارهٔ 217 : چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را
غزل شمارهٔ 218 : ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را
غزل شمارهٔ 219 : چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
غزل شمارهٔ 220 : ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا
غزل شمارهٔ 221 : مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا
غزل شمارهٔ 222 : رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا
غزل شمارهٔ 223 : کجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا
غزل شمارهٔ 224 : چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا
غزل شمارهٔ 225 : بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا
غزل شمارهٔ 226 : برفت یار من و یادگار ماند مرا
غزل شمارهٔ 227 : به جان پاک تو ای معدن سخا و وفا
غزل شمارهٔ 228 : بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا
غزل شمارهٔ 229 : شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا
غزل شمارهٔ 230 : ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا
غزل شمارهٔ 231 : سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا
غزل شمارهٔ 232 : چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها
غزل شمارهٔ 233 : کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را
غزل شمارهٔ 234 : ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
غزل شمارهٔ 235 : مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا
غزل شمارهٔ 236 : مبارکی که بود در همه عروسی‌ها
غزل شمارهٔ 237 : یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
غزل شمارهٔ 238 : هله ای کیا نفسی بیا
غزل شمارهٔ 239 : کرانی ندارد بیابان ما
غزل شمارهٔ 240 : تو جان و جهانی کریما مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بار خاطر نیستم روشندلان را چون غبار
* بر بساط سبزه و گل سایهٔ پروانه‌ام
شعر کامل
رهی معیری
* سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل
* بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران
شعر کامل
سعدی
* دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
* که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
شعر کامل
حافظ