لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1921 : گر عاشق روی قیصر روم شوی
رباعی شمارهٔ 1922 : گر عاشق زار روی تو نیستمی
رباعی شمارهٔ 1923 : گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی
رباعی شمارهٔ 1924 : گر قدر کمال خویش بشناختمی
رباعی شمارهٔ 1925 : گر گفتن اسرار تو امکان بودی
رباعی شمارهٔ 1926 : گر مجلس انس را به کار آمدمی
رباعی شمارهٔ 1927 : گر من مستم ز روی بدکرداری
رباعی شمارهٔ 1928 : گر نقل و کباب و بادهٔ ناب خوری
رباعی شمارهٔ 1929 : گرنه حذر از غیرت مردان کنمی
رباعی شمارهٔ 1930 : گرنه کشش یار مرا یار بدی
رباعی شمارهٔ 1931 : گر هیچ نشانه نیست اندر وادی
رباعی شمارهٔ 1932 : گر یک نفسی واقف اسرار شوی
رباعی شمارهٔ 1933 : گر یک ورق از کتاب ما برخوانی
رباعی شمارهٔ 1934 : گفتم به طبیب داروئی فرمائی
رباعی شمارهٔ 1935 : گفتم صنما مگر که جانان منی
رباعی شمارهٔ 1936 : گفتم صنمی شدی که جان را وطنی
رباعی شمارهٔ 1937 : گفتم که چونی مها خوشی محزونی
رباعی شمارهٔ 1938 : گفتم که دلا تو در بلا افتادی
رباعی شمارهٔ 1939 : گفتم که کدامست طریق هستی
رباعی شمارهٔ 1940 : گفتند که هست یار را شور وشری
رباعی شمارهٔ 1941 : گفتی که تو دیوانه و مجنون خوئی
رباعی شمارهٔ 1942 : گوهر چه بود به بحر او جز سنگی
رباعی شمارهٔ 1943 : گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی
رباعی شمارهٔ 1944 : کی پست شود آنکه بلندش تو کنی
رباعی شمارهٔ 1945 : کیوان گردی چو گرد مردان گردی
رباعی شمارهٔ 1946 : لب بر لب هر بوسه ربائی بنهی
رباعی شمارهٔ 1947 : مادام که در راه هوا و هوسی
رباعی شمارهٔ 1948 : ما را ز هوای خویش دف زن کردی
رباعی شمارهٔ 1949 : مانندهٔ گل ز اصل خندان زادی
رباعی شمارهٔ 1950 : ماه آمد پیش او که تو جان منی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هیچ دانی که چرا پسته چنان می‌خندد
* زانکه گفتم که بدان پسته دهن می‌مانی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
* تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ملامتم نکند هر که معرفت دارد
* که عشق می‌بستاند ز دست عقل زمام
شعر کامل
سعدی