لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : آن دل که شد او قابل انوار خدا
رباعی شمارهٔ 2 : آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا
رباعی شمارهٔ 3 : آن کس که ترا نقش کند او تنها
رباعی شمارهٔ 4 : آن لعل سخن که جان دهد مرجان را
رباعی شمارهٔ 5 : آن وقت که بحر کل شود ذات مرا
رباعی شمارهٔ 6 : آواز ترا طبع دل ما بادا
رباعی شمارهٔ 7 : از آتش عشق در جهان گرمیها
رباعی شمارهٔ 8 : از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما
رباعی شمارهٔ 9 : از حال ندیده تیره ایامان را
رباعی شمارهٔ 10 : از ذکر بسی نور فزاید مه را
رباعی شمارهٔ 11 : افسوس که بیگاه شد و ما تنها
رباعی شمارهٔ 12 : انجیرفروش را چه بهتر جانا
رباعی شمارهٔ 13 : اول به هزار لطف بنواخت مرا
رباعی شمارهٔ 14 : ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا
رباعی شمارهٔ 15 : ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا
رباعی شمارهٔ 16 : ای اشک روان بگو دل‌افزای مرا
رباعی شمارهٔ 17 : ای باد سحر خبر بده مر ما را
رباعی شمارهٔ 18 : ای چرخ فلک به مکر و بدسازیها
رباعی شمارهٔ 19 : ای خواجه به خواب درنبینی ما را
رباعی شمارهٔ 20 : ای داده بنان گوهر ایمانی را
رباعی شمارهٔ 21 : ای در سر زلف تو پریشانیها
رباعی شمارهٔ 22 : ای دریا دل تو گوهر و مرجان را
رباعی شمارهٔ 23 : ای دل بچه زهره خواستی یاری را
رباعی شمارهٔ 24 : ای دوست به دوستی قرینیم ترا
رباعی شمارهٔ 25 : ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا
رباعی شمارهٔ 26 : ای شب شادی همیشه بادی شادا
رباعی شمارهٔ 27 : این آتش عشق می‌پزاند ما را
رباعی شمارهٔ 28 : این روزه چو غربال به بیزد جان را
رباعی شمارهٔ 29 : ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما
رباعی شمارهٔ 30 : با عشق روان شد از عدم مرکب ما

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همین بس شاهد یکرنگی معشوق با عاشق
* که بلبل عاشق است و گل گریبان پاره می سازد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم
* با پادشه بگوی که روزی مقدر است
شعر کامل
حافظ
* هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
* در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
شعر کامل
حافظ