لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر ششم
شماره 121 - رسیدن آن شخص به مصر و شب بیرون آمدن به کوی از بهر شبکوکی و گدایی و گرفتن عسس او را و مراد اوحاصل شدن از عسس بعد از خوردن زخم بسیار و عسی ان تکرهوا شیا و هو خیر لکم و قوله تعالی سیجعل الله بعد عسر یسرا و قوله علیه‌السلام اشتدی ازمة تنفرجی و جمیع القرآن و الکتب المنزلة فی تقریر هذا : ناگهانی خود عسس او را گرفت
شماره 122 - بیان این خبر کی الکذب ریبة والصدق طمانینة : قصهٔ آن خواب و گنج زر بگفت
شماره 123 - مثل : گفت با درویش روزی یک خسی
شماره 124 - بازگشتن آن شخص شادمان و مراد یافته و خدای را شکر گویان و سجده کنان و حیران در غرایب اشارات حق و ظهور تاویلات آن در وجهی کی هیچ عقلی و فهمی بدانجا نرسد : باز گشت از مصر تا بغداد او
شماره 125 - مکرر کردن برادران پند دادن بزرگین را و تاب ناآوردن او آن پند را و در رمیدن او ازیشان شیدا و بی‌خود رفتن و خود را در بارگاه پادشاه انداختن بی‌دستوری خواستن لیک از فرط عشق و محبت نه از گستاخی و لاابالی الی آخره : آن دو گفتندش که اندر جان ما
شماره 126 - مفتون شدن قاضی بر زن جوحی و در صندوق ماندن و نایب قاضی صندوق را خریدن باز سال دوم آمدن زن جوحی بر امید بازی پارینه و گفتن قاضی کی مرا آزاد کن و کسی دیگر را بجوی الی آخر القصه : جوحی هر سالی ز درویشی به فن
شماره 127 - رفتن قاضی به خانهٔ زن جوحی و حلقه زدن جوحی به خشم بر در و گریختن قاضی در صندوقی الی آخره : مکر زن پایان ندارد رفت شب
شماره 128 - آمدن نایب قاضی میان بازار و خریداری کردن صندوق را از جوحی الی آخره : نایب آمد گفت صندوقت به چند
شماره 129 - در تفسیر این خبر کی مصطفی صلوات‌الله علیه فرمود من کنت مولاه فعلی مولاه تا منافقان طعنه زدند کی بس نبودش کی ما مطیعی و چاکری نمودیم او را چاکری کودکی خلم آلودمان هم می‌فرماید الی آخره : زین سبب پیغامبر با اجتهاد
شماره 130 - باز آمدن زن جوحی به محکمهٔ قاضی سال دوم بر امید وظیفهٔ پارسال و شناختن قاضی او را الی اتمامه : بعد سالی باز جوحی از محن
شماره 131 - باز آمدن به شرح قصهٔ شاه‌زاده و ملازمت او در حضرت شاه : شاه‌زاده پیش شه حیران این
شماره 132 - در بیان آنک دوزخ گوید کی قنطرهٔ صراط بر سر اوست ای ممن از صراط زودتر بگذر زود بشتاب تا عظمت نور تو آتش ما را نکشد جز یا ممن فان نورک اطفاء ناری : زآتش عاشق ازین رو ای صفی
شماره 133 - متوفی شدن بزرگین از شه‌زادگان و آمدن برادر میانین به جنازهٔ برادر کی آن کوچکین صاحب‌فراش بود از رنجوری و نواختن پادشاه میانین را تا او هم لنگ احسان شد ماند پیش پادشاه صد هزار از غنایم غیبی و غنی بدو رسید از دولت و نظر آن شاه مع تقریر بعضه : کوچکین رنجور بود و آن وسط
شماره 134 - وسوسه‌ای کی پادشاه‌زاده را پیدا شد از سبب استغنایی و کشفی کی از شاه دل او را حاصل شده بود و قصد ناشکری و سرکشی می‌کرد شاه را از راه الهام و سر شاه را خبر شد دلش درد کرد روح او را زخمی زد چنانک صورت شاه را خبر نبود الی آخره : چون مسلم گشت بی‌بیع و شری
شماره 135 - خطاب حق تعالی به عزرائیل علیه‌السلام کی ترا رحم بر کی بیشتر آمد ازین خلایق کی جانشان قبض کردی و جواب دادن عزرائیل حضرت را : حق به عزرائیل می‌گفت ای نقیب
شماره 136 - کرامات شیخ شیبان راعی قدس الله روحه العزیز : هم‌چو آن شیبان که از گرگ عنید
شماره 137 - رجوع کردن به قصهٔ پروردن حق تعالی نمرود را بی‌واسطهٔ مادر و دایه در طفلی : حاصل آن روضه چو باغ عارفان
شماره 138 - رجوع کردن بدان قصه کی شاه‌زاده بدان طغیان زخم خورد از خاطر شاه پیش از استکمال فضایل دیگر از دنیا برفت : قصه کوته کن که رای نفس کور
شماره 139 - وصیت کردن آن شخص کی بعد از من او برد مال مرا از سه فرزند من کی کاهل‌ترست : آن یکی شخص به وقت مرگ خویش
شماره 140 - مثل : آنچنان که گفت مادر بچه را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خداوند بهرام و کیوان و هور
* خداوند فر و خداوند زور
شعر کامل
فردوسی
* هر کجا غم نیست، آنجا زندگانی مشکل است
* زین سبب آدم به تعجیل از بهشت آمد برون
شعر کامل
صائب تبریزی
* گویند قرابه گر مسلمان نبود
* او را تو چه گویی که کدو می‌سازد
شعر کامل
خیام