نزاری قهستانی_دیوانغزل ها (فهرست)

شمارهٔ 299

1. خنک مرا که خرابات و خانقاه یکی ست

2. گدا و خواجه و درویش و پادشاه یکی ست

3. چو جاهلانِ دگر هر جهان پناهی را

4. جهان پناه نخوانم جهان پناه یکی ست

5. چو از بروتِ خود و ریشِ کس نیندیشم

6. اگر سرم ببرَد باد اگر کلاه یکی ست

7. چو دوست سایۀ خود بر سرِ من اندازد

8. مرا درختِ بهشت و بنِ گیاه یکی ست

9. چو هم نشینیِ یوسف بود زلیخا را

10. فرازِ مسندِ مصر و نشیبِ چاه یکی ست

11. عجب چو هر سه و هفتاد اهل اسلام اند

12. چه گونه از سه و هفتاد اهلِ راه یکی ست

13. نزاریا ببُر از خویش و در کسی پیوند

14. که گر به خود بروی طاعت و گناه یکی ست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ترکی ‌که همی بر سمن از مشک نشان ‌کرد
* یک باره سمن برگ به شمشاد نهان‌کرد
شعر کامل
امیر معزی
* چه خوش باغیست باغ زندگانی
* گر ایمن بودی از باد خزانی
شعر کامل
نظامی
* ز راه نسبت هر روح با روح
* دری از آشنایی هست مفتوح
شعر کامل
وحشی بافقی