عرفی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 410

1. دلی دارم که می جوشد ز هر مو چشمهٔ خونش

2. نه آن خونی که بتوان از گرستن داد بیرونش

3. به افسون می کند آلوده درد عافیت بخشم

4. بیا ای مرگ و آزادی ببخش از ننگ افسونش

5. ز گلگون کی نهد منت به دوش کوهکن شیرین

6. که ساق عرش غیرت می برد بر پای گلگونش

7. اگر در جلوه گاه حسن آید عشق بی پرده

8. شود معلوم بر لیلی، که لیلی بود مجنونش

9. نمی دانم چه امیدم به آن لب هاست، می دانم

10. که دارد خنده بر امید من، لب های میگونش

11. به تیر غمزه اش نازم که صد جا بشکند در دل

12. به دست معجز عیسی اگر آرند بیرونش

13. چنان حسن قبولی در ملامت نیست عرفی را

14. که هر ساعت در آغوش آورد بیدادگر دونش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* یافت در بی بصری گمشده خود یعقوب
* بصر از هر که گرفتند بصیرت دادند
شعر کامل
صائب تبریزی
* یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
* کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
شعر کامل
حافظ
* ظالم به ظلم خویش گرفتار می شود
* از پیچ و تاب نیست رهایی کمند را
شعر کامل
صائب تبریزی