عرفی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 8

1. گرفتم آن که در خواب کردم پاسبانش را

2. ادب کی می گذارد تا ببوسم آستانش را

3. صبا از کوی لیلی گر وزد بر تربت مجنون

4. کند آتشفشان چون شمع، استخوانش را

5. برآمد جان ز تن وان زلف می جوید جوان مرغی

6. که از دامی شود آزاد و جوید آشیانش را

7. ز غیرت پیچ و تاب افتاده در رگ های جان من

8. همانا دست امید کسی دارد عنانش را

9. ز سنگ آن قدم هرگز به روی آستان ننهد

10. که ناگه شب نهان بوسیده باشم آستانش را

11. دلم گم گشت و غمهای جهان، عرفی، طلب کارش

12. به دنبال غم افتم تا مگر یابم نشانش را


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من
* بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست
شعر کامل
حافظ
* ای نفس اگر به دیدهٔ تحقیق بنگری
* درویشی اختیار کنی بر توانگری
شعر کامل
سعدی
* خال مشکین که بدان عارض گندمگون است
* سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست
شعر کامل
حافظ