پروین اعتصامی_دیوانمثنوی,تمثیل و مقطع (فهرست)

شمارهٔ 105-فلسفه

1. نخودی گفت لوبیائی را

2. کز چه من گردم این چنین، تو دراز

3. گفت، ما هر دو را بباید پخت

4. چاره‌ای نیست، با زمانه بساز

5. رمز خلقت، بما نگفت کسی

6. این حقیقت، مپرس ز اهل مجاز

7. کس، بدین رزمگه ندارد راه

8. کس، درین پرده نیست محرم راز

9. بدرازی و گردی من و تو

10. ننهد قدر، چرخ شعبده‌باز

11. هر دو، روزی در اوفتیم بدیگ

12. هر دو گردیم جفت سوز و گداز

13. نتوان بود با فلک گستاخ

14. نتوان کرد بهر گیتی ناز

15. سوی مخزن رویم زین مطبخ

16. سر این کیسه، گردد آخر باز

17. برویم از میان و دم نزنیم

18. بخروشیم، لیک بی آواز

19. این چه خامی است، چون در آخر کار

20. آتش آمد من و تو را دمساز

21. گر چه در زحمتیم، باز خوشیم

22. که بما نیز، خلق راست نیاز

23. دهر، بر کار کس نپردازد

24. هم تو، بر کار خویشتن پرداز

25. چون تن و پیرهن نخواهد ماند

26. چه پلاس و چه جامهٔ ممتاز

27. ما کز انجام کار بی‌خبریم

28. چه توانیم گفتن از آغاز


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
* ببین که در طلبت حال مردمان چون است
شعر کامل
حافظ
* کو مطرب عشق چست دانا
* کز عشق زند نه از تقاضا
شعر کامل
مولوی
* خورشید عارض او چون ذره برده تابم
* بالای سرکش او چون سایه کرده پستم
شعر کامل
فروغی بسطامی