لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_بوستانباب هفتم در عالم تربیت (فهرست)

شمارهٔ 5-حکایت

1. یکی ناسزا گفت در وقت جنگ

2. گریبان دریدند وی را به چنگ

3. قفا خورده گریان وعریان نشست

4. جهاندیده‌ای گفتش ای خودپرست

5. چو غنچه گرت بسته بودی دهن

6. دریده ندیدی چو گل پیرهن

7. سراسیمه گوید سخن بر گزاف

8. چو طنبور بی مغز بسیار لاف

9. نبینی که آتش زبان است و بس

10. به آبی توان کشتنش در نفس؟

11. اگر هست مرد از هنر بهره‌ور

12. هنر خود بگوید نه صاحب هنر

13. اگر مشک خالص نداری مگوی

14. ورت هست خود فاش گردد به بوی

15. به سوگند گفتن که زر مغربی است

16. چه حاجت؟ محک خود بگوید که چیست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون پستهٔ شیرینت شوری چو شکر دارد
* هر لحظه به شیرینی شوری دگر انگیزد
شعر کامل
عطار
* ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما
* تا مدعی بمیرد از جان فشانی ما
شعر کامل
فروغی بسطامی
* عاشقانت سوی تو تحفه اگر جان آرند
* به سر تو که همی زیره به کرمان آرند
شعر کامل
سنایی