سعدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 147

1. جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت

2. مویی نفروشم به همه ملک جهانت

3. شیرینتر از این لب نشیندم که سخن گفت

4. تو خود شکری یا عسلست آب دهانت

5. یک روز عنایت کن و تیری به من انداز

6. باشد که تفرج بکنم دست و کمانت

7. گر راه بگردانی و گر روی بپوشی

8. من می‌نگرم گوشه چشم نگرانت

9. بر سرو نباشد رخ چون ماه منیرت

10. بر ماه نباشد قد چون سرو روانت

11. آخر چه بلایی تو که در وصف نیایی

12. بسیار بگفتیم و نکردیم بیانت

13. هر کس که ملامت کند از عشق تو ما را

14. معذور بدارند چو بینند عیانت

15. حیفست چنین روی نگارین که بپوشی

16. سودی به مساکین رسد آخر چه زیانت

17. بازآی که در دیده بماندست خیالت

18. بنشین که به خاطر بگرفتست نشانت

19. بسیار نباشد دلی از دست بدادن

20. از جان رمقی دارم و هم برخی جانت

21. دشنام کرم کردی و گفتی و شنیدم

22. خرم تن سعدی که برآمد به زبانت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
* یادگاری که در این گنبد دوار بماند
شعر کامل
حافظ
* عالم چو کوه طور شد هر ذره‌اش پرنور شد
* مانند موسی روح هم افتاد بی‌هوش از لقا
شعر کامل
مولوی
* تا طبیعت زعفران را رنگ اعدای تو دید
* مایهٔ شادی جدا کرد از مزاج زعفران
شعر کامل
سنایی