صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1713

1. فراغ بال طمع کردن از فلک خام است

2. که فلس ماهی این بحر حلقه دام است

3. مرو ز میکده بیرون، که در جهان خراب

4. ز روزنی که نسیمی به دل خورد جام است

5. صفای وقت ز صافی کشان مجو زنهار

6. که این وظیفه رندان دردی آشام است

7. ز تازه رویی جاوید می توان دانست

8. که سرو فارغ از اندیشه سرانجام است

9. نصیب پاک دهانان بود حلاوت عیش

10. شکر ز چرب زبانی حصار بادام است

11. چه لازم است قفس را شکسته دل کردن؟

12. ترا که وقت پرواز تا لب بام است

13. به لب خموش و به دل باش صد زبان صائب

14. که شکر نعمت ظاهر تمام ابرام است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* خوش آن که حلقه‌های سر زلف واکنی
* دیوانگان سلسله‌ات را رها کنی
شعر کامل
فروغی بسطامی
* ز خنده رویی گردون فریب رحم مخور
* که رخنه های قفس رخنه رهایی نیست
شعر کامل
صائب تبریزی
* حسنی که کامل افتاد ایجاد می کند عشق
* هر قطره اشک این شمع پروانه دگر شد
شعر کامل
صائب تبریزی