لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : اگر نه مد بسم الله بودی تاج عنوان ها
غزل شمارهٔ 2 : آنچنان کز رفتن گل، خار می ماند به جا
غزل شمارهٔ 3 : نغمه آرام از من دیوانه می سازد جدا
غزل شمارهٔ 4 : جان روشندل ز جسم مختصر باشد جدا
غزل شمارهٔ 5 : شد به دشواری دل از لعل لب دلبر جدا
غزل شمارهٔ 6 : خط نمی سازد مرا زان لعل جان پرور جدا
غزل شمارهٔ 7 : با خودی هرگز نگردد دل ز درد و غم جدا
غزل شمارهٔ 8 : گر چه باشند آن دو زلف مشکبار از هم جدا
غزل شمارهٔ 9 : می شوند از سرد مهری دوستان از هم جدا
غزل شمارهٔ 10 : گر چه جان ما به ظاهر هست از جانان جدا
غزل شمارهٔ 11 : می رسد هر دم مرا از چرخ آزاری جدا
غزل شمارهٔ 12 : نیست از زخم زبان پروا دل بی تاب را
غزل شمارهٔ 13 : چشم روشن می دهد از کف دل بی تاب را
غزل شمارهٔ 14 : می توان در زلف او دیدن دل بی تاب را
غزل شمارهٔ 15 : نم به دل نگذاشت خونم خنجر قصاب را
غزل شمارهٔ 16 : غوطه در دریا دهد آتش عنانی آب را
غزل شمارهٔ 17 : بوی پیراهن دلیل راه شد یعقوب را
غزل شمارهٔ 18 : من ملایم کردم از آه آسمان سخت را
غزل شمارهٔ 19 : تا توان کردن ز خون ما نگارین دست را
غزل شمارهٔ 20 : از جهان تا رشته تابی دسترس باشد ترا
غزل شمارهٔ 21 : یک نظر بازست نرگس چشم بیمار ترا
غزل شمارهٔ 22 : رتبه بال پری باشد پر تیر ترا
غزل شمارهٔ 23 : نیست چون بال و پری تا گرد سر گردم ترا
غزل شمارهٔ 24 : سخت می خواهم که در آغوش تنگ آرم ترا
غزل شمارهٔ 25 : نیست سنگ کم اگر در پله میزان ترا
غزل شمارهٔ 26 : تشنه خون کرد مستی چشم فتان ترا
غزل شمارهٔ 27 : می کند گلگل نگه رخسار خندان ترا
غزل شمارهٔ 28 : خار ناسازست بوی گل به پیراهن ترا
غزل شمارهٔ 29 : خواب ناز از حسن روزافزون نشد سنگین ترا
غزل شمارهٔ 30 : جنت در بسته سازد مهر خاموشی ترا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آدمیت حسن گندم گون پسندیدن بود
* هر که باشد این مذاقش در حساب آدمی است
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز گرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشت
* که بی ملالت صد غصه یک نواله برآید
شعر کامل
حافظ
* خود هنوزت پسته خندان عقیقین نقطه‌ایست
* باش تا گردش قضا پرگار مینایی کشد
شعر کامل
سعدی