لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1730

1. زبان شکوه من چشم خونفشان من است

2. چو طفل بسته زبان گریه ترجمان من است

3. مرا به حرف کجا روز حشر بگذارد؟

4. ز شرم حسن تو بندی که بر زبان من است

5. به داستان سر زلف کوتهی مرساد!

6. که تا به کعبه مقصود نردبان من است

7. ز من بود سخن راست هر که می گوید

8. خدنگ راست رو از خانه کمان من است

9. حذر نمی کنم از تیغ زهرداده سرو

10. که طوق عشق چو قمری خط امان من است

11. به بال سایه پریدن ز کوته اندیشی است

12. وگرنه بال هما فرش آستان من است

13. هما ز سایه من غوطه می خورد در نیش

14. ز بس که نیش ملامت در استخوان من است

15. به اوج عرش سخن را رسانده ام صائب

16. بلند نام شود هر که در زمان من است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون نیست هیچ کس که به فریاد من رسد
* خود رقص می کنم چو سپند از نوای خویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
* نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
شعر کامل
سعدی
* از رهگذر خاک سر کوی شما بود
* هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد
شعر کامل
حافظ