لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1748

1. ز بس به کشتن من تیغ مایل افتاده است

2. هزار مرتبه در پای قاتل افتاده است

3. چو گردباد به گرد سر زمین گردم

4. که به افتادگی من مقابل افتاده است

5. به بال همت گردون نورد من بنگر

6. به این مبین که مرا رخت در گل افتاده است

7. هزار مرحله از کعبه است تا در دل

8. دلت خوش است که بارت به منزل افتاده است

9. غرض ز صحبت دریا کشاکش است چو موج

10. وگرنه گوهر تمکین به ساحل افتاده است

11. زبان شمع مگر مصرعی ز صائب خواند؟

12. که باز شور قیامت به محفل افتاده است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کسی که عیب ترا پیش چشم بنگارد
* ببوس دیده او را که بر تو حق دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* زهر چشمش میان خندیدن
* همچو بادام تلخ در شکرست
شعر کامل
صائب تبریزی
* همدم خود شو که حبیب خودی
* چاره خود کن که طبیب خودی
شعر کامل
رهی معیری