لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 3488

1. هر گروهی به دلیل دگر آویخته اند

2. بوشناسان به نسیم سحر آویخته اند

3. بهر فردوس گروهی که ز دنیا گذرند

4. از هوایی به هوای دگر آویخته اند

5. رگ خامی رسن گردن منصور شده است

6. میوه پخته کجا از شجر آویخته اند؟

7. پرده بردار که چون ابر پریشان گردد

8. هر حجابی که ز پیش نظر آویخته اند

9. تا به آن موی میان کس نتواند ره برد

10. زلف مشکین ترا تا کمر آویخته اند

11. چشم شوخ تو به عیب دگران مشغول است

12. ورنه صد آینه در رهگذر آویخته اند

13. غافلند از دل پر آبله خود صائب

14. ساده لوحان که به عقد گهر آویخته اند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حریف مجلس ما خود همیشه دل می‌برد
* علی الخصوص که پیرایه‌ای بر او بستند
شعر کامل
سعدی
* به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
* شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
شعر کامل
سعدی
* عذرخواهی کندم بعد از قتل
* عذر بدتر ز گناهش نگرید
شعر کامل
محتشم کاشانی