صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 5704

1. مرا که هست به دل کوه آهن از مردم

2. سبک چگونه توانم گذشتن از مردم

3. هزار رنگ گل از خار پای خود چینند

4. جماعتی که نخواهند سوزن از مردم

5. به چار موجه رد و قبول تن در ده

6. ترا که نیست میسر گسستن از مردم

7. تو آن زمان سر عیار پیشگان باشی

8. که خویش را بتوانی ربودن از مردم

9. به چشم بسته گل از خار می توان چیدن

10. به اعتزال توان طرف بستن از مردم

11. اگرنه تیرگی آرد طمع چرا سایل

12. چراغ می طلبد روز روشن از مردم

13. برآورند سر از جیب آسمان صائب

14. جماعتی که کشیدند دامن از مردم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* گل همی گفت ترا نیست بر من قیمت
* سرو می‌گفت ترا نیست بر من مقدار
شعر کامل
انوری
* گر شمع را ز شعله رهائی است آرزو
* آتش چرا به خرمن پروانه میزند
شعر کامل
پروین اعتصامی
* شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
* کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو
شعر کامل
حافظ