لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمنتسب
شمارهٔ 31 : به فریاد کس از خواب صبوحی برنمی خیزد
شمارهٔ 32 : در آن گلشن که آید در سخن لعل گهربارش
شمارهٔ 33 : بهای بوسه اش سر می دهم چون زر نمی گیرد
شمارهٔ 34 : ز ابرو یک سر و گردن بلند افتاده مژگانش
شمارهٔ 35 : مرغ حسن از قفس خط سیه تنگ آمد
شمارهٔ 36 : آرزو خار و خسی نیست که آخر گردد
شمارهٔ 37 : نفس شمرده زن ای بلبل نوا پرداز
شمارهٔ 38 : ز برگ پان لب جانان عقیق پیما شد
شمارهٔ 39 : شود سعادت دولت نصیب اهل قلم
شمارهٔ 40 : جمعی که زیر چرخ شبی روز کرده اند
شمارهٔ 41 : تا شرم داشت منصب آیینه داریت
شمارهٔ 42 : دلبر چه زود خط به رخ دلستان کشید
شمارهٔ 43 : در پرده نمود از عرق شرم تلافی
شمارهٔ 44 : شد سیه روز من از چشم کبود او، که هست
شمارهٔ 45 : سیه گر کرد روزم چشم او، خود هم کشید آخر
شمارهٔ 46 : صائب ز فکرهای گلوسوز من نماند
شمارهٔ 47 : با بد و نیک جهان در دشمنی یکرو مکن
شمارهٔ 48 : ز شوخی ها به برق نوبهاران نسبتی دارد
شمارهٔ 49 : تشنه معنی تازه است مرا ساغر گوش
شمارهٔ 50 : مکن به حرف طمع تیره زندگانی خویش
شمارهٔ 51 : نکند هیچ یتیم به عسس ساخته ای
شمارهٔ 52 : افتادگی گزین که دهد فیض بیشتر
شمارهٔ 53 : نفس در سینه باد خزان می سوخت نومیدی
شمارهٔ 54 : هر کسی چیزی ز اسباب جهان برداشته است
شمارهٔ 55 : گر نباشد در میان روی تو، از یک آه گرم
شمارهٔ 56 : درین بستانسرا خود را چنان صائب سبک کردم
شمارهٔ 57 : گر چه هر گوشه ای از کنج دهانش گیر است
شمارهٔ 58 : فیضی که گوشه گیر ز عزلت نیافته است
شمارهٔ 59 : اینجا به خواب غفلت و آنجا به خواب مرگ
شمارهٔ 60 : لنگر نکرده ایم چو گوهر درین محیط

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صاف چون آیینه می باید شدن با خوب و زشت
* هیچ چیز از هیچ کس در دل نمی باید گرفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل
* ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز
شعر کامل
حافظ
* بیابان قناعت وسعتی دارد که هر موری
* نمی داند کم از ملک سلیمان چشم تنگش را
شعر کامل
صائب تبریزی