سلمان ساوجی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 121

1. روی تو آب چشمه خورشید می‌برد

2. لعلت به خنده پرده یاقوت می‌درد

3. گر بنگرد عروس جمالت در آینه

4. خودبین شود هر آینه، آن به که ننگرد

5. گر لاله با عذار تو شوخی کند و را

6. معذور دار! کز سبکی باد می‌برد

7. چون مجمر از درون نفس گرم می‌زنم

8. بر بوی آنکه لطف تو دامن بگسترد

9. بگریست زار مردم چشم من از غمش

10. لیکن چه سود؟ که غم مردم نمی‌خورد

11. دین می‌کنم فدای سر زلف کافرت

12. گر زلف کافر تو بدین سر در آورد

13. گفتم: به خون دل به کف آرم وصال تو

14. بسیار ازین بگفتم و او دم نمی‌خورد

15. سلمان تواند از سر دنیا و آخرت

16. بگذشت، لیکن از سر کوی تو نگذرد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* یک سینه بی داغ محال است گذارد
* این چهره چون لاله ستانی که تو داری
شعر کامل
صائب تبریزی
* بناهای آباد گردد خراب
* ز باران وز تابش آفتاب
شعر کامل
فردوسی
* نقل هر جور که از خلق کریمت کردند
* قول صاحب غرضان است تو آن‌ها نکنی
شعر کامل
حافظ