سلمان ساوجی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 295

1. در رکابت می‌دوم تا گوی چوگانت شوم

2. از برایت می‌کشم خود را که قربانت شوم

3. بر سر راهت چو خاک افتاده‌ام یکره بران

4. بر سر ما تا غبار نعل یکرانت شوم

5. آخر ای ماه جهان تابم چه کم گردد ز تو

6. گر شبی پروانه شمع شبستانت شوم

7. گر کنی قصد سر من نیستم بر سر سخن

8. گردن طاعت نهم محکوم فرمانت شوم

9. ای سهی سرو خرامان سایه‌ای بر من فکن

10. تا فدای سایه سرو خرامانت شوم

11. در سرم سودای زلف توست و می‌دانم که من

12. عاقبت هم در سر زلف پریشانت شوم

13. در مسلمانی روا باشد که خود یکبارگی

14. من خراب چشم مست نامسلمانت شوم

15. گفتمش تو جان من شو گفت سلمان رو بگو

16. ترک جان وانگه بیا تا جان و جانانت شوم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* در چمن هر دم که چون عرعر خرامان می‌شدی
* خنده بر بالای سرو بوستان می‌آمدت
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* غیر حق را می دهی ره در حریم دل چرا؟
* می کشی بر صفحه هستی خط باطل چرا
شعر کامل
صائب تبریزی
* فروتنی است دلیل رسیدگان کمال
* که چون سوار به منزل رسد پیاده شود
شعر کامل
صائب تبریزی