لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سنایی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 91 : یکی بهتر ببینید ایها الناس
قصیدهٔ شمارهٔ 92 - در ستایش قاضی ابوالبرکات‌بن مبارک فتحی : به آب ماند یار مرا صفات و صفاش
قصیدهٔ شمارهٔ 93 - در نکوهش اصحاب دعوا : ای جوان زیر چرخ پیر مباش
قصیدهٔ شمارهٔ 94 : ای سنایی خواجهٔ جانی غلام تن مباش
قصیدهٔ شمارهٔ 95 - در مدح قاضی ابوالفتح برکات بن مبارک : ذات عشق ازلی را چون می‌آمد گهرش
قصیدهٔ شمارهٔ 96 - در مدح بهرامشاه : مست گشتم ز لطف دشنامش
قصیدهٔ شمارهٔ 97 - در ستایش یکی از بزرگان : ای به آرام تو زمین را سنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 98 - در مدح سرهنگ امیر محمد هروی : ای سنایی نشود کار تو امروز چو چنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 99 - در بیان عزت و جلال ذات اقدس الهی : مقدسی که قدیمست از صفات کمال
قصیدهٔ شمارهٔ 100 - در باره علی بن محمد طبیب غزنوی : ای حل شده از علم تو صد گونه مسائل
قصیدهٔ شمارهٔ 101 - شکایت از دگرگونی حال روزگار : بس کنید آخر محال ای جملگی اصحاب مال
قصیدهٔ شمارهٔ 102 - در نکوهش دنیاداران : ای گرفتار نیاز و آز و حرص و حقد و مال
قصیدهٔ شمارهٔ 103 - در نعت رسول اکرم : چون به صحرا شد جمال سید کون از عدم
قصیدهٔ شمارهٔ 104 - در نعت رسول اکرم : مرحبا ای رایت تحقیق رایت را حشم
قصیدهٔ شمارهٔ 105 - در مدح امام زکی‌الدین بن حمزهٔ بلخی و نکوهش خواجه اسعد هروی : دوش چون صبح بر کشید علم
قصیدهٔ شمارهٔ 106 - در موعظه و نصیحت ابنای زمان : کجایی ای همه هوشت به سوی طبل و علم
قصیدهٔ شمارهٔ 107 : مرحبا ای رایت تحقیق رایت را حشم
قصیدهٔ شمارهٔ 108 : روحی فداک ای محتشم لبیک لبیک ای صنم
قصیدهٔ شمارهٔ 109 : نماز شام من و دوست خوش نشسته بهم
قصیدهٔ شمارهٔ 110 : زهی پشت و پناه هر دو عالم
قصیدهٔ شمارهٔ 111 - در استغنای طبع خویش گوید : ز باده بده ساقیا زود دادم
قصیدهٔ شمارهٔ 112 - در نکوهش و ابراز نارضایی از خود : نظر همی کنم ار چند مختصر نظرم
قصیدهٔ شمارهٔ 113 - در احوال خود گوید : درین لافگاه ارچه پیروز روزم
قصیدهٔ شمارهٔ 114 - در آرزوی مرگ : کی باشد کین قفس بپردازم
قصیدهٔ شمارهٔ 115 : بخ بخ اگر این علم برافرازم
قصیدهٔ شمارهٔ 116 - در صفات ذات اقدس باری : ای خدایی که بجز تو ملک‌العرش ندانم
قصیدهٔ شمارهٔ 117 : قبله چون میخانه کردم پارسایی چون کنم
قصیدهٔ شمارهٔ 118 : پسرا تا به کف عشوهٔ عشق تو دریم
قصیدهٔ شمارهٔ 119 : خیز تا از روی مستی بیخ هستی بر کنیم
قصیدهٔ شمارهٔ 120 : تا کی دم از علایق و طبع فلک زنیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا به آتش سوزنده رحم می آید
* که زندگانی خود صرف ژاژخایی کرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
* گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
شعر کامل
حافظ
* هرکه از پوست در آغاز نیامد بیرون
* همچو بادام نپیوست به قند آخر کار
شعر کامل
صائب تبریزی