لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سنایی_حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقهالباب الاوّل: در توحید باری تعالی
شمارهٔ 1-در توحید باری تعالی : ای درون پرور برون آرای
شمارهٔ 2-فصل معرفت : به خودش کس شناخت نتوانست
شمارهٔ 3-فصل وحدت و شرح عظمت : احدست و شمار از او معزول
شمارهٔ 4-فصل تنزیه قِدم : دهر بی‌قالب قدیمی او
شمارهٔ 5-فصل اندر صفا و اخلاص : پس چو مطلوب نبود اندر جای
شمارهٔ 6-التمثیل فی شأن من کان فی هذه اعمی فهو فی‌الآخرة اعمی جماعة العمیان و احوال الفیل : بود شهری بزرگ در حدِ غور
شمارهٔ 7-فصل فی ان الاستواء معقول والکیفیة مجهول : آن یکی رجل گفته آن یک ید
شمارهٔ 8-التمثیل فی اصحاب تمنّی السوء : راد مردی ز غافلی پرسید
شمارهٔ 9-فصل اندر درجات : جانت را دوزخ آشیانه مکن
شمارهٔ 10-فی‌الحفظ والمراقبة : هرکه را عون حق حصار شود
شمارهٔ 11-التمثیل فی قوم یؤتون الزکوة : راد مردی کریم پیش پسر
شمارهٔ 12-فی‌الحکمة و سبب رزق الرازق : آن نبینی که پیشتر ز وجود
شمارهٔ 13-فی‌الهدایة : سبب هدیهٔ ایادی او
شمارهٔ 14-فی‌المُجاهدة : چون تو از بود خویش گشتی نیست
شمارهٔ 15-فصل اندر تقدیس : کاف و نون نیست جز نبشتهٔ ما
شمارهٔ 16-داستان باستان : ابلهی دید اشتری به چرا
شمارهٔ 17-التمثیل لقوم ینظرون بعین الاحوال «مُناظِرَة الوَلَدِ مَعَ الوالِد» : پسری احوال از پدر پرسید
شمارهٔ 18-فی زینة‌الاطفال : آن نبینی که طفل را دایه
شمارهٔ 19-فصل اندر صُنع و قدرت : نقش بند برون گلها اوست
شمارهٔ 20-فی تعظیم قدره : آتش و باد و آب و خاک و فلک
شمارهٔ 21-فی‌الامثال والمواعظ، الفقر سواد الوجه والدُّنیا دارالزوال و تغیّرالاحوال و الانتقال : با سیه باش چونت نگزیرد
شمارهٔ 22-در بی‌نیازی از غیر خدای‌تعالی و دست در وی زدن از سر حقیقت : از من و از تو کارسازی را
شمارهٔ 23-اندر تضرّع و عجز : از تو زاری نکوست زور بدست
شمارهٔ 24-حکایت : کرد روزی عمر به رهگذری
شمارهٔ 25-اندر ذکر و یاد کردن : ذکر بر دوستان و کم سخنان
شمارهٔ 26-حکایت : ثوری از بایزید بسطامی
شمارهٔ 27-تمثیل : یاد دار این سخن از آن بیدار
شمارهٔ 28-فی ذکر دارِالبقاء : اجل آمد کلیدخانهٔ راز
شمارهٔ 29-اندر وجود و عدم : جهد کن تا زنیست هست شوی
شمارهٔ 30-اندر شُکر گوید : آدمی سوی حق همی پوید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
* می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش
شعر کامل
حافظ
* اگر گل را خبر بودی همیشه سرخ و تر بودی
* ازیرا آفتی ناید حیات هوشیاری را
شعر کامل
مولوی
* روی جانان طلبی آینه را قابل ساز
* ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی
شعر کامل
حافظ