لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سناییطریق التحقیق
شمارهٔ 31-من عرف نفسه فقد عرف ربه : بگذر از وهم و این سخن بگذار
شمارهٔ 32-حکایت : دوش ناگه نهفته از اغیار
شمارهٔ 33-ما رایت شیئاً !لا ورایت الله فیه : در جهانی که عالم ثانی است
شمارهٔ 34-صفت اصحاب الطریقه : رهروانی که وصل اوجویند
شمارهٔ 35-فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر : ساکنانی که جمله چون روحند
شمارهٔ 36-انما اموالکم واولادکم فتنه : چه کنی عیش با زن و فرزند؟
شمارهٔ 37-منهاج العارفین و معراج العاشقین : ای همه ساله پای بست غرور
شمارهٔ 38-خطوتان وقد وصل : خود تو کاهل نشینی ای غافل
شمارهٔ 39-کل نفس ذائقة الموت ثم الیناترجعون : هر که آمد در این سرای غرور
شمارهٔ 40-حکایت : ای شنیده فسانه بسیاری
شمارهٔ 41-**‌* : تا جهان است کار او این است
شمارهٔ 42-فصل در صفت عشق و محبت : گر حیات ابد همی خواهی
شمارهٔ 43-اولیاء الله لایموتون ولکن ینتقلون من دار الی دار : هر که در راه عشق گردد مات
شمارهٔ 44-فصل در اثبات رؤیت الله تعالی : مرکب جهد زیر ران آرد
شمارهٔ 45-لا تدرکه الابصار وهو یدرک الابصار، طلب الهدایة والتوفیق بالعمل الصالح : ای به خود راه خویش کم کرده
شمارهٔ 46-در صفت کبر و عجب : خوبرویی تو زشتخوی مباش
شمارهٔ 47-و ان علیک لعنتی الی یوم الدین‌ : تا توانی به گرد کبر مگرد
شمارهٔ 48-فصل در مذمّت مرائی و ریائی : صفت آنکه داردش حق دوست
شمارهٔ 49-الذین یذکرون الله قیاماً وقعوداً و علی جنوبهم‌ : باش پیوسته با خضوع و بکا
شمارهٔ 50-شرف المؤمن استغناؤه عن الناس : جهد آن کن که سرفراز شوی
شمارهٔ 51-فصل فی ترک الدنیا والاعراض عنه : ای سنایی‌ زجسم و جان بگسل!
شمارهٔ 52-فصل فی ذکر القلب والتخلص فی العقل : اندرین ملک پادشاه‌، دلست
شمارهٔ 53-انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون : کاف و‌نون چون به یکدگرپیوست
شمارهٔ 54-فصل فی التسلیم : لطف او هر که را دلالت داد
شمارهٔ 55-کل یوم هو فی شأن : این مثل در زمانه معروف است
شمارهٔ 56-فصل فی البلا : عاشقان را غذا بلا باشد
شمارهٔ 57-اذا اراد الله بقوم خیراً ابتلاهم‌، فصل فی الضحی والبکاء : تا توانی به خنده لب بگشای
شمارهٔ 58-کثرة الضحک تمیت القلب : برتو بادا که خیره کم خندی
شمارهٔ 59-فصل فی الصبر والشکر : هر که را داد ایزدش توفیق
شمارهٔ 60-الایمان نصفان‌، نصفه صبر ونصفه شکر : وقت ضر و عنا دل صابر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* میزبانی که ز جان سیر کند مهمان را
* چه ضرورست که آراسته سازد خوان را؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* تهی ز باده حکمت مدان خموشان را
* که همچو کوزه سر بسته پر می نابند
شعر کامل
صائب تبریزی
* الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
* که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
شعر کامل
حافظ