اهلی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 297

1. هرکه برخاست ز سودای تو بر جا ننشست

2. تا نیفکند بپای تو سر از پا ننشست

3. عرصه کوی تو صحرای قیامت باشد

4. زانکه هرگز ز سر کوی تو غوغا ننشست

5. گرچه عمری بنشستم بسر راه امید

6. جز سگ کوی تو کس با من شیدا ننشست

7. دل مجنون نه بدیوانگی از خلق رمید

8. عقل او بود که با مردم دانا ننشست

9. داد طوفان سرشکم همه عالم بر باد

10. در تنور دل من آتش سودا ننشست

11. گرد راهت به سر سرو سهی باد نشاند

12. خاک پای تو کجا رفت که بالا ننشست

13. پهلوی خار کسی سرو سهی را ننشاند

14. اهلی از یار مشو رنجه که با ما ننشست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* دل رام دستت شد ولی بر وی میفشان آستین
* ترسم که ناگه رم دهی این مرغ دست آموز را
شعر کامل
وحشی بافقی
* از گشایش نبود بهره تهی مغزان را
* پسته پوچ محال است که خندان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* اگر هزار جفا سروقامتی بکند
* چو خود بیاید عذرش بباید آوردن
شعر کامل
سعدی