لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 1 : ای حیرت صفات تو بند زبان ما
غزل شمارۀ 2 : ای شکرخا کرده شکرت طوطی گفتار ما
غزل شمارۀ 3 : آنکه نور دیده سازد روی آتش ناک را
غزل شمارۀ 4 : ای بخاطر صد غبار از رشگ تو آیینه را
غزل شمارۀ 5 : گر چون مسیح از لطف او بر اوج افلاکیم ما
غزل شمارۀ 6 : تا دیده ام بخواب شبی بوتراب را
غزل شمارۀ 7 : تا روز حشر کم نشود سوز داغ ما
غزل شمارۀ 8 : از قبول دگران طبع ملول است مرا
غزل شمارۀ 9 : کام از می لعلم مده کز می خمار آید مرا
غزل شمارۀ 10 : الا ای ساقی گلرخ که گشتی شمع محفلها
غزل شمارۀ 11 : دل اگر کوه شود عاشق جانباز تو را
غزل شمارۀ 12 : تا چند خشم و ناز و کین برخیز و باز از درد درآ
غزل شمارۀ 13 : دلا خراب مکن نقش بت پرستی را
غزل شمارۀ 14 : بزلف اگر ببری جان بی قرار از ما
غزل شمارۀ 15 : گر نامه بی نام خوشت بوسد زبان خامه را
غزل شمارۀ 16 : سجده بت گرچه باشد نامسلمانی مرا
غزل شمارۀ 17 : خط چو مهر گیا تا نموده یی ما را
غزل شمارۀ 18 : ما چنین بیخود اگر یار رسد بر سر ما
غزل شمارۀ 19 : روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما
غزل شمارۀ 20 : چند باشد چو مسیحا سر افلاک تورا
غزل شمارۀ 21 : گر بفانوس خیال آیی چو شمع اغیار را
غزل شمارۀ 22 : ای داده زآستان خود آورارگی مرا
غزل شمارۀ 23 : آتشین لعلی که همچون شمع جان سوزد مرا
غزل شمارۀ 24 : تیره شد از تو به ساقی طبع شورانگیز ما
غزل شمارۀ 25 : برخ تو مه جبینان حسدست یک بیک را
غزل شمارۀ 26 : این است نهان از نمک آن تازه جوان را
غزل شمارۀ 27 : دل زنده شوم چون نگرم سیم تنان را
غزل شمارۀ 28 : منه بخاک ره ای یوسف آن کف پا را
غزل شمارۀ 29 : تا تو چو شمع می کنی تیز نظر بسوی ما
غزل شمارۀ 30 : کوثر کجا و لعل روان بخش او کجا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر گدایی کنی از درگه او کن باری
* که گدایان درش را سر سلطانی نیست
شعر کامل
سعدی
* ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را
* بدین سرچشمه‌اش بنشان که خوش آبی روان دارد
شعر کامل
حافظ
* مگر خود ساقی خود بوده ای ای شاخ گل امشب؟
* که آتش می زند در خار مژگان ارغوان تو
شعر کامل
صائب تبریزی