لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیر معزی_دیوانقصیده ها
قصیده شمارهٔ 121 : ماه من جَزع مرا بر زر عقیق افشان‌کند
قصیده شمارهٔ 122 : ترک من چون زلف بگشاید جهان مشکین‌ کند
قصیده شمارهٔ 123 : این شوخ سواران‌ که دل خلق ستانند
قصیده شمارهٔ 124 : بتان چین و ختن سروران درگاهند
قصیده شمارهٔ 125 : ز بهر عید نگارا همی چه سوزی عود
قصیده شمارهٔ 126 : ایا شهی‌ که چو تو کس ندید و کس نشنود
قصیده شمارهٔ 127 : ماه را ماند که اندر صدرهٔ دیبا بود
قصیده شمارهٔ 128 : اگر چه خرمی عالم از بهار بود
قصیده شمارهٔ 129 : تا دلم عاشق آن لعل شکربار بود
قصیده شمارهٔ 130 : تا بنفشستان جانان گرد لالستان بود
قصیده شمارهٔ 131 : تا جهان باشد خداوندش ملک سلطان بود
قصیده شمارهٔ 132 : روی او ماه است اگر بر ماه مشک افشان بود
قصیده شمارهٔ 133 : تاگه عز بندگآن در دین و در ایمان بود
قصیده شمارهٔ 134 : آمد آن فصلی ‌کزو طبع جهان دیگر شود
قصیده شمارهٔ 135 : ای خداوندی که گر عزم تو بر گردون شود
قصیده شمارهٔ 136 : چیست آن آبی‌ که رخ را گونهٔ آذر دهد
قصیده شمارهٔ 137 : تا شه عالم به بهروزی و پیروزی رسید
قصیده شمارهٔ 138 : جشن خزان به‌خدمت شاه جهان رسید
قصیده شمارهٔ 139 : برمعین دین پیغمبر مبارک باد عید
قصیده شمارهٔ 140 : تا مبارک رایت شاه جهان آمد پدید
قصیده شمارهٔ 141 : گوهر سلجوق کز نور بخارا در رسید
قصیده شمارهٔ 142 : شاه سنجر چون ز میدان جانب ایوان رسید
قصیده شمارهٔ 143 : بنازد جان اسکندر به سلطان جهان سنجر
قصیده شمارهٔ 144 : ای به سلطانی نشسته با فتوح و با ظفر
قصیده شمارهٔ 145 : اگر ندیدی در مشک تابدار قمر
قصیده شمارهٔ 146 : قمر شد با سر زلفش مقامر
قصیده شمارهٔ 147 : فرخنده باد عید شهنشاه دادگر
قصیده شمارهٔ 148 : رمضان شد چو غریبان به سفر بار دگر
قصیده شمارهٔ 149 : نه بود و نه هست و نه باشد دگر
قصیده شمارهٔ 150 : کس ندید و کس نخواهد دید تا محشر دگر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن
* بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو
شعر کامل
حافظ
* دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
* گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو
شعر کامل
حافظ
* گنج خواهی، در طلب رنجی ببر
* خرمنی می‌بایدت، تخمی بکار
شعر کامل
سعدی