لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیر معزی_دیوانقصیده ها
قصیده شمارهٔ 61 : آن خداوندی که او بر پادشاهان پادشاست
قصیده شمارهٔ 62 : ای سروری‌ که قول تو چون وحی منزل است
قصیده شمارهٔ 63 : روی آن تُرک جهان آرای ماه روشن است
قصیده شمارهٔ 64 : از زین‌ دین عراق و خراسان مزین است
قصیده شمارهٔ 65 : تا هست جهان دولت سلطان جهان است
قصیده شمارهٔ 66 : سدید ملک ملک عارض خراسان است
قصیده شمارهٔ 67 : تا که اسلام و شریعت به جهان آیین است
قصیده شمارهٔ 68 : چه گوهرست که کانش خُم دَهاقین است
قصیده شمارهٔ 69 : تاج دنیا و دین خداوند است
قصیده شمارهٔ 70 : شاه جهان که خسرو فرخنده اخترست
قصیده شمارهٔ 71 : صنم من پسری لاله رخ و سیمبرست
قصیده شمارهٔ 72 : کف دست موسای پیغمبرست
قصیده شمارهٔ 73 : چه صورت است که بی‌جان بدیع رفتارست
قصیده شمارهٔ 74 : با من امروز آن شکر لب را زبانی دیگرست
قصیده شمارهٔ 75 : فرخ ملک مشرق مهمان وزیرست
قصیده شمارهٔ 76 : شاهی که عدل و جود همه روزگار اوست
قصیده شمارهٔ 77 : ای آفتاب شاهی تخت آسمان توست
قصیده شمارهٔ 78 : سروی به‌راستی چو تو در جویبار نیست
قصیده شمارهٔ 79 : هر دل که جای دوستی شهریار نیست
قصیده شمارهٔ 80 : ذوالجلال‌ است آن‌ که در وصف جلالش بار نیست
قصیده شمارهٔ 81 : عالم چو بوی عافیت شهریار یافت
قصیده شمارهٔ 82 : یاد باد آن شب‌ که یارم دل ز منزل برگرفت
قصیده شمارهٔ 83 : هر نور و هر نظام که ملک جهان‌ گرفت
قصیده شمارهٔ 84 : خسروا می خور که خرم جشن افریدون رسید
قصیده شمارهٔ 85 : چون خُلد شد خراسان با شادی مُخلٌد
قصیده شمارهٔ 86 : تا جهان باشد خداوند جهان خاتون بود
قصیده شمارهٔ 87 : ماه‌کند بر فلک ستایش آن خَدّ
قصیده شمارهٔ 88 : به فال فرخ و روز مبارک از بغداد
قصیده شمارهٔ 89 : ای شاد ز تو خلق و تو از دولت خود شاد
قصیده شمارهٔ 90 : از دولت عالی به سعادت ستدم داد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زبس از زلف او در شانه کردن مشک می ریزد
* چوپای شمع تاریک است پای سرو آزادش
شعر کامل
صائب تبریزی
* مگر خواهد گشادن باغ شاخ ارغوان را خون
* که نرگس تشت زر بر دست و گلبن نیشتر دارد
شعر کامل
سلمان ساوجی
* هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
* وان که این کار ندانست در انکار بماند
شعر کامل
حافظ