لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 331 - از بزرگی درخواست کاغذ سپید کند : زندگانی مجلس سامی در اقبال تمام
شمارهٔ 332 - در نقدی که یکی از امرا در مرثیهٔ سیدابوطالب نعمه بدو کرده بود گوید : به نظم مرثیه‌ای در که چون ز موجب آن
شمارهٔ 333 - قاضی حمیدالدین در مدح حکیم گفته و بدو فرستاده : اوحدالدین انوری ای من مرید طبع تو
شمارهٔ 334 - انوری در جواب این قطعه گفته و او را ستوده است : به حمد و ثنا چون کنم رای نظمی
شمارهٔ 335 - به شخصی تکلف فرماید : امیر زنگی چون بامداد باز آید
شمارهٔ 336 - از دوستی سیم گرمابه خواهد : دوش در خواب دیو شهوت را
شمارهٔ 337 - در تقاضا : شعری بسان دیبهٔ زربفت بافتم
شمارهٔ 338 - در عذر غیبت از مجلس مخدوم : من بدعهد را چه می‌گویی
شمارهٔ 339 - فی‌الاشتیاق : به خدایی که عقل کلی را
شمارهٔ 340 : بجز تو در دو گیتی کس ندیدست
شمارهٔ 341 - به مجلس صاحب بار خواهد : خداوندا به فر دولت تو
شمارهٔ 342 : در آینه چون نگاه کردم
شمارهٔ 343 - در اشتیاق دوستی و طلب مکاتبات ازو : ز روزگار به یک نامهٔ تو خرسندم
شمارهٔ 344 - در شکایت : نرسد گرد سر فراز همی
شمارهٔ 345 - در حسب حال و وارستگی خویش : امید و بیم دهد خلق را مسخر خویش
شمارهٔ 346 - در طلب صاحب : اگر بیایی و من بنده را دهی تشریف
شمارهٔ 347 - شکوه از روزگار : خدایگانا سالی مقیم بنشستم
شمارهٔ 348 - در مدح تاج الدین ابوالمعالی محمد المستوفی گوید و عرق نسترن خواهد : ایا به عالم عهد از تو نوبهاروفا
شمارهٔ 349 - در بیان هنرهای خود و جهل ابناء عصر : گرچه دربستم در مدح و غزل یکبارگی
شمارهٔ 350 - در مطایبه : عقل صد مسهل به طبعم بیش دارد
شمارهٔ 351 - کیسه‌ای به حکیم وعده کرده‌اند آن را با کاردی طلب می‌کند : ای کمال زمان بیا و ببین
شمارهٔ 352 - در شکایت : بزرگوارا دانی کز آفت نقرس
شمارهٔ 353 - نکتهٔ موزون : جایی که من نشینم بیکار کی نشینم
شمارهٔ 354 - در شکر تشریف : خدایگان وزیران و پادشاه صدور
شمارهٔ 355 - وله ایضا : راحت چگونه یابم فضلست مانعم
شمارهٔ 356 : مکوش تا بتوانی به جنگ و صلح گزین
شمارهٔ 357 : شود زیادت شادی و غم شود نقصان
شمارهٔ 358 : ای از برادر و پدر افزون دوبار صد
شمارهٔ 359 - در افلاس و رنجوری خود : به خدایی که زنده و باقیست
شمارهٔ 360 - در عذر : ای همه سیرت تو هنگ و ثبات

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گویند به هم مردم عالم گله خویش
* پیش که روم من که زعالم گله دارم؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* کجا روم که بمیرم بر آستان امید
* اگر به دامن وصلت نمی‌رسد دستم
شعر کامل
سعدی
* غلام مردم چشمم که با سیاه دلی
* هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم
شعر کامل
حافظ