لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 31 - صاحب ناصرالدین را مدح گوید : ای سرافرازی که از یک سعی تو
شمارهٔ 32 - در مدح مجدالدین ابوطالب نعمه : گره عهد آسمان سست است
شمارهٔ 33 - در شرح اشتیاق گوید : به خدایی که از میان دو حرف
شمارهٔ 34 - در هجو صفی محمد تاریخی : صفی محمد تاریخی از خدای بترس
شمارهٔ 35 - در شکایت دنیا : ربع مسکون آدمی را بود دیو و دد گرفت
شمارهٔ 36 - در شکایت گوید و توقع تلطف کند : چون برگهای طوبی طبعم به نام تو
شمارهٔ 37 - در مدح گوید : ای سروری که از گل دل قامت قلم
شمارهٔ 38 - در مدح موئتمن سرخسی : رتبت و تمیکن صدر موئتمن
شمارهٔ 39 - در محمدت صاحب ناصرالدین : قدر می‌خواست تا کار دو عالم
شمارهٔ 40 - فی‌الحکمة : آن شنیدستی که روزی زیرکی با ابلهی
شمارهٔ 41 - در مدح مجدالدین ابوطالب نعمه : آنکه بر سلطان گردون نور رایش غالبست
شمارهٔ 42 : به خدایی که در ولایت غیب
شمارهٔ 43 - شراب خواهد : ای کریمی که در عطا دادن
شمارهٔ 44 - در هجا گوید : رای مجدالملک در ترتیب ملک
شمارهٔ 45 - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی و شکر نعمت او : از خواص سخای مجد کرم
شمارهٔ 46 - بیگاه به حضرت رفت در عذر آن گوید : تو آن فرزانهٔ آزاد مردی
شمارهٔ 47 - در طلب جو این قطعه فرموده : ای بزرگی که دین یزدان را
شمارهٔ 48 : به خدایی که از کمان قضا
شمارهٔ 49 - شراب خواهد : فریدالدین کاتب دام عزه
شمارهٔ 50 - در شکایت دوری از بزم مخدوم : شاها بدان خدای که بر دست قدرتش
شمارهٔ 51 - در آرزومندی : به خدایی که روز را دامن
شمارهٔ 52 : به خدایی که با بزرگی او
شمارهٔ 53 - قطعهٔ زیر را به خواجه اسحاق پدر خواندهٔ خود فرستاده : مرا مقصود فرزندان آدم
شمارهٔ 54 - در حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی : آن شد که جهان لاف همی زد که من آنم
شمارهٔ 55 - مطایبه : دوش در خواب من پیمبر را
شمارهٔ 56 - از الب ارغون فرش و اسب و زین و خیمه خواسته : ایا خسروی کز پی جاه خویش
شمارهٔ 57 - اظهار اشتیاق کند : به خدایی که در پرستش خویش
شمارهٔ 58 - حساد او را به تهمتی منسوب کردند قسمیات در نفی تهمت و ذم شاعری و استغفار گوید : بدان خدای که در جست و جوی قدرت او
شمارهٔ 59 : عاقلا از سر جهان برخیز
شمارهٔ 60 - مطایبه در موفق سبعی : از آن سپس که به تعریض یک دوبارم رفت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر من از دوست بنالم نفسم صادق نیست
* خبر از دوست ندارد که ز خود با خبرست
شعر کامل
سعدی
* بس که شب ها دور از آن گل خاک بر سر می کنم
* همچو سبزه صبحدم از خاک سر بر می کنم
شعر کامل
جامی
* شقایق جامه بر تن چاک میزد
* ز شوق او کله بر خاک میزد
شعر کامل
عبید زاکانی