لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 151 : اگر عالم سراسر ظلم گیرد
شمارهٔ 152 - در عذر : تو آن کریمی کز التفات خاطر تو
شمارهٔ 153 - در مفارقت دوستی : به خدایی که از شب تیره
شمارهٔ 154 - در مذمت خزانه‌دار سلطان گفته و چون با هر گنجی ماریست تعبیر از خزانه‌دار به حیه کرده است : ای شاه جهان حیهٔ صندوق خزانت
شمارهٔ 155 - در مدح ترکان خاتون : طاعت پادشاه وقت به وقت
شمارهٔ 156 : خدایگانرا از چشم زخم ملک چه باک
شمارهٔ 157 - شراب خواهد : ای جهانی پر از مکارم تو
شمارهٔ 158 - در عذر تقصیر خدمت : اگر در خدمتت تقصیر کردم
شمارهٔ 159 - در مدح نظام‌الملک بدرالدولة والدین خاصبک طوطی‌بن مسعود : درخت دولت شاه عجم سر بر فلک دارد
شمارهٔ 160 - در شکایت دهر : جور یکسر جهان چنان بگرفت
شمارهٔ 161 - سید مجدالدین بوطالب نعمه را گوید : ای زتو بنهاده کلاه منی
شمارهٔ 162 - کتاب و کلاهی نزد بزرگی داشت در تقاضای آن گوید : به کلاهی بزرگ کرد مرا
شمارهٔ 163 - خواجه شمس انوری را پوستینی وعده کرده و در فرستادن آن تاخیر نموده بود این قطعه در تهدید وی گفته : شمس بی نور و خواجهٔ بی‌اصل
شمارهٔ 164 - در تجدید لقب موئیدالدین مودودشاه : ای برادر نسل آدم را خدی از روی لطف
شمارهٔ 165 - در هجا : میر طغرل بمرد و من گفتم
شمارهٔ 166 : به خدایی که کوه و دریا را
شمارهٔ 167 - در وعظ : شادمانی گزین و نیک خویی
شمارهٔ 168 - در حق سنقر خاص گوید : تابش رای سایهٔ یزدان
شمارهٔ 169 : به خدایی که آب حکمت او
شمارهٔ 170 : به خدایی که درسپهر بلند
شمارهٔ 171 : مرکب من که دادهٔ شه بود
شمارهٔ 172 - در مدح پیروز شاه : آنکه او دست و دلت را سبب روزی کرد
شمارهٔ 173 - در نصیحت : در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت
شمارهٔ 174 - شبی در حال مستی از بامی درافتاد این قطعه را گفت : گرچه شب سقطهٔ من هر که دید
شمارهٔ 175 - در هجو : قلتبانی هم به خواهر هم بزن
شمارهٔ 176 - مطایبه : جهان گر مضطرب شد گو همی شو
شمارهٔ 177 - در صفت کسب کمال ومذمت ابناء عصر : هر که به ورزیدن کمال نهد روی
شمارهٔ 178 - در مدح ملک‌الشرق علاء الدین محمد امیر کوه : امیرالجبال آنکه با جاه جودش
شمارهٔ 179 - درشکایت دهر : کی بود کین سپهر حادثه زای
شمارهٔ 180 : به خدایی که وصف بی چونش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به ادب با همه سر کن که دل شاه و گدا
* در ترازوی مکافات برابر باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است
* کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا
شعر کامل
حافظ
* چو حافظ در قناعت کوش و از دنیی دون بگذر
* که یک جو منت دونان دو صد من زر نمی‌ارزد
شعر کامل
حافظ